تاثیر ظرفیت پذیرش اجتماعی گردشگری عشایری در توسعه پایدار (ایل قشقایی تیره هیبت لو‌)

ظرفیت پذیرش گردشگری مفهومی از فعالیت­های گردشگری است که در آن گردشگری بدون ایجاد خسارت جبران­ناپذیر به جامعه میزبان انجام شود. در همین راستا برنامه­ریزان گردشگری در زمینه ظرفیت تحمل (پذیرش) مقصد معتقدند که جامعه میزبان برای رشد و توسعه گردشگری ظرفیت معینی دارد و رشد فراتر از حد ظرفیت آن، منجر به بروز پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی خواهد شد. این تحقیق به دنبال مطالعه تاثیر ظرفیت پذیرش اجتماعی گردشگری عشایری در توسعه پایدار گردشگری عشایری تیره هیبت­لو در استان فارس است. در این مطالعه برای جمع آوری اطلاعات از روش­های مطالعه کتابخانه­ای و میدانی استفاده شده است. به این صورت که اطلاعات میدانی با استفاده از توزیع یک پرسشنامه محقق ساخته در بین عشایر تیره هیبت­لو استان فارس بدست آمده است که در بین نمونه ای به حجم 218 نفر توزیع شده است. نتایج آزمون فرضیات بیان­گر آن است که هر کدام از شاخص­های جمعیت، اشتغال، مسیرهای گردشگری، رفاه، امنیت و اثرات روانشناختی که در ظرفیت پذیرش اجتماعی منطقه عشایری تیره هیبت­لو مورد مطالعه قرار گرفتند تاثیر مستقیم و معناداری بر توسعه پایدار گردشگری داشته­اند. بر اساس یافته­های پژوهش به دست­اندرکاران گردشگری پیشنهاد می­شود برای توسعه پایدار گردشگری عشایری، شاخص­های ظرفیت پذیرش اجتماعی را مد نظر قرار دهند.