تاثیر شش هفته تمرینات تحریک وستیبولار بر عملکرد تعادلی و حرکتی نابینایان

مقدمه و اهداف امروزه آموزش کمتر، به همراه فقدان نشانه‌های بینایی، باعث حرکات کمتر افراد دارای اختلال بینایی می­شود. این عدم فعالیت باعث تأخیر در رشد حرکتی شده و حرکت به­عنوان مهمترین فاکتور ادامه حیات هر فرد، عامل مهمی برای ارتقای سلامتی کودکان معلول می­باشد؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر تمرینات تحریک وستیبولار بر عملکرد تعادلی و حرکتی نابینایان بود. مواد و روش­ ها در پژوهش نیمه‌تجربی حاضر تعداد 30 دختر و پسر از بین نابینایان داوطلب به­صورت در دسترس و هدفمند و به­ طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پس از انتخاب دانش ­آموزان و کسب رضایت آنها مبنی بر شرکت در برنامه تمرینی، ابتدا تعادل پویا به کمک آزمون (تی یو جی) و عملکرد حرکتی با آزمون Tinetti به­عنوان پیش­مداخله اندازه‌ گیری شد. گروه تجربی طی 6 هفته(هر هفته 3 جلسه به مدت 30 دقیقه) در تمرینات حضور یافتند. در پایان نیز آزمون مرحله پیش ­مداخله به­عنوان پس­مداخله تکرار گردید. داده‌ها با استفاده از تحلیل آماری تی مستقل و وابسته در سطح معناداری 0/05 مورد تجزیه­و­تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها یافته ­های تحقیق حاضر نشان داد که پس از شش هفته تمرین تحریک وستیبولار بهبود معناداری در نمرات تعادل پویا و عملکرد حرکتی گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات تحریک وستیبولار یافت شد، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتیجه ­گیری به نظر می‌رسد با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینات تحریک وستیبولار بر تعادل پویا و عملکرد حرکتی آزمودنی­ ها تأثیرگذار است. با در نظر گرفتن اهمیت تحرک و تعادل، خصوصاً در کودکان با معلولیت بینایی، توصیه می­شود از تمرینات تحریک وستیبولار به­عنوان شیوه مؤثر برای تحرک فیزیکی بیشتر این افراد استفاده شود.