تاثیر سرمایه اجتماعی بر نابرابری درآمدی در استان های ایران

هدف مقاله حاضر بررسی اثرات سرمایه اجتماعی بر نابرابری توزیع درآمد در استان های ایران است. برای این منظور از داده های استانی کشور طی سال های (97ـ 1392)  استفاده شده است. در این مطالعه از روش پانل دیتا و گشتاورهای تعمیم یافته (Panel GMM) برای بررسی اثر سرمایه اجتماعی بر نابرابری توزیع درآمد استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که در طی دوره مطالعه افزایش سرمایه اجتماعی می تواند به بهبود در نابرابری توزیع درآمد در ایران کمک کند. به عبارت ساده تر، افزایش سرمایه اجتماعی می تواند، به عادلانه تر شدن توزیع درآمد در ایران کمک کند. براساس نتایج این تحقیق هر افزایش 10 درصدی در سرمایه اجتماعی در کشور می تواند 9/3 درصد از نابرابری در توزیع درآمد را کاهش دهد. جالب است بدانیم که از بین متغیرهای تورم، نرخ بیکاری، درآمد مالیاتی و سرمایه اجتماعی متغیر سرمایه اجتماعی بیشترین تاثیر را بر نابرابری توزیع درآمد در کشور داشته است. بنابراین توصیه می شود که دولت ها برای افزایش سرمایه اجتماعی تلاش بیشتری کنند.  برای این منظور و برای تقویت سرمایه اجتماعی، تقویت زیر ساخت های فرهنگی و اجتماعی، ارتقای انگیزه های مشارکت طلبی و افزایش حس میهن دوستی و بهبود در شرایط اقتصادی و رفاهی مردم باید توسط دولت ها مد نظر قرار گیرد.