تاثیر روش های ریلاینینگ (گرماپخت و فوری) بر روی میزان سیل کامی- خلفی

مقدمه:ناحیه کامی- خلفی، مهمترین ناحیه برای گیر دنچر فک بالا است و در طی ریلاین و پس از آن باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. مطالعه حاضر، با هدف مقایسه میزان سیل کامی- خلفی در پروتزهای ریلاین شده به دو روش مختلف آکریل فوری و گرماپخت انجام شده است. مواد و روش‏ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، یک مدل آکریلیک با بی‏دندانی کامل فک باﻻ، با سایز متوسط و فاقد آندرکات انتخاب شد. جهت تهیه گروه شاهد، از این مدل با آلژینات ده بار قالب گرفته شد و توسط گچ نوع IV ریخته شد. سپس بیس‏های دائمی با آکریل شفاف پختنی برای هر کست آماده شد. برای تهیه گروه‏های آزمایش بر روی مدل آکریلی اولیه یک لایه موم به ضخامت mm2جهت ریلیف در ناحیه Postdam برای عمل ریلاین قرار گرفت و پس از قالب‏گیری 20 عدد گپ تهیه شد. بر روی هر کست یک بیس دائمی با آکریل شفاف گرماپخت تهیه شد. بیس‏های ساخته شده برای گروه آزمایش به دو گروه 10 تایی تقسیم شدند: گروه ریلاین شده در ناحیه سیل خلفی با آکریل گرماپخت و گروه ریلاین شده با آکریل فوری. تمامی بیس‏ها برای مدت2 هفته در آب مقطر نگهداری شدند، سپس هر کدام از بیس‏ها بر روی مدل آکریلیک اصلی قرار گرفته و میزان gap موجود در ناحیه خلفی بیس‏ها در یک ناحیه خط وسط، دو ناحیه در هامولارناچها (a , e) دو نقطه در حد فاصل بین خط وسط و هامولارناچ (a , b) و در زمان‏های متفاوت (طی دو هفته) توسط میکروسکوپ نوری اندازه گیری شد. از آنالیز واریانس یک عاملی، Tukey و Kruskal-Walis جهت آنالیز داده‏ها استفاده گردید. یافته‏ ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در نقطه A بین میزان گپ گروه کنترل (بیس‏های بدون ریلاین) با دو گروه‏های آزمایش تفاوت معنی‏داری وجود دارد (047/0P=). در نقطه D، بین دو گروه آزمایش تفاوت معنی‏داری دیده نشد، اما تفاوت بین بیس‏های گروه کنترل نسبت به بیس‏های ریلاین شده با آکریل فوری معنی‏دار بود (05/0P