تاثیر جلسات معتادان گمنام بر صفات شخصیتی بیماران وابسته به مواد

  سابقه و هدف: وابستگی به مواد یک مشکل جهانی است و اثرات منفی بر زندگی فردی و اجتماعی مصرف‌کنندگان می‌گذارد. یکی از روش‌های تغییر در صفات شخصیتی افراد دارای اختلال وابستگی به مواد، شرکت در گروه‌های خودیار می‌باشد. هدف تحقیق حاضر "بررسی اثر‌بخشی جلسات معتادان گم‌نام بر صفات شخصیتی بیماران وابسته به مواد" بوده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، شبه‌تجربی و با استفاده از طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون هم‌راه با گروه گواه بوده است. صد بیمار دارای وابستگی به مواد، از میان بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روان‌پزشکی و سه مرکز مشاوره اعتیاد شهرستان اصفهان در سال 1388، به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه (گروه آزمایش 50=n و کنترل 50=n)، تقسیم شدند. پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی و آزمون شخصیتی آیزنک پیش از مداخله بر روی همه آزمودنی‌ها اجراء شد. در پایان کلیه آزمودنی‌ها نسبت به تکمیل مجدد پرسش‌نامه شخصیتی آیزنک اقدام نمودند. یافته‌ها: نتایج آماری نشان داد، شرکت آزمودنی‌ها در جلسات انجمن معتادان گم‌نام منجر به بهبود نمرات صفت شخصیتی روان‌نژندی- روان‌پریشی و نمرات شخصیتی درون‌گرایی- برون‌گرایی گردید (001/0P<).  نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، جلسات معتادان گم‌نام می‌تواند منجر به بهبود نمرات صفات شخصیتی (درون‌گرایی- برون‌گرایی و روان‌نژندی- روان‌پریشی) در مبتلایان به وابستگی به مواد شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود، اجرا و تداوم این برنامه‌ها مورد توجه مسولین قرار گیرد