تاثیر جاده سازی بر تخریب جنگل‌های منطقه بازفت

راه‌های ارتباطی و جاده‌ها به‌عنوان شاهرگ‌های حیاتی یک جامعه محسوب می‌گردند. به‌طوری که در صورت عدم توسعه و گسترش آن‌ها، حیات و توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه مختل خواهد شد، ولی از طرف دیگر جاده‌سازی به‌عنوان یکی از عوامل تخریب عرصه‌های منابع طبیعی به‌شمار می‌آید، به‌ گونه‌ای که امروزه این موضوع به‌عنوان یکی از معضلات اساسی حوضه‌های آبخیز مطرح می‌باشد. به‌منظور تعیین میزان تخریب عرصه منابع طبیعی در اثر جاده سازی و نشان دادن اهمیت موضوع، حوضه آبخیز بازفت در استان چهارمحال و بختیاری انتخاب و مساحت اراضی تخریب شده در اثر این فعالیت در آن اندازه‌گیری شد. برای این منظور طول کلیه جاده‌های موجود در این منطقه که در راستای اهداف گوناگون ساخته شده‌اند برداشت و همچنین عرض اراضی تخریب شده در طول مسیر در فواصل یک کیلومتری با استفاده از متر اندازه گیری گردید. با محاسبه ‌حریم استاندارد جاده‌های اصلی و فرعی، میزان تخریب ناشی از ایجاد جاده شامل تخریب غیر قابل اجتناب و تخریب مازاد با توجه به‌عرض حریم استاندارد و حریم فعلی حاصل از ایجاد جاده محاسبه‌گردید. همچنین نقشه جاده‌های موجود با  شیب، جهت جغرافیایی، مناطق لغزش یافته، تشکیلات زمین شناسی و پوشش جنگلی  منطقه تلفیق و اطلاعات لازم استخراج شد.  بر اساس نتایج بدست آمده در مجموع  08/661 هکتار از عرصه منابع طبیعی در این حوضه در اثر جاده سازی تخریب گردیده است که از این مقدار، 19/420 هکتار جنگل، 97/198 هکتار مرتع و 92/41  هکتار آن را اراضی کشاورزی تشکیل می‌دهند. در مجموع 101 مورد لغزش در جاده‌های اصلی و فرعی به‌وقوع پیوسته است، به‌عبارت دیگر 8/3 درصد طول جاده‌ها  به‌میزان 6735 متر در اثر لغزش حرکت نموده است که در این میان سهم جاده‌های اصلی 4720 متر (معادل 4/4 درصد طول  جاده) و سهم جاده‌های فرعی 2015 متر (برابر با 9/2 درصد طول این نوع جاده‌ها) بوده است. بیشترین لغزش در جهت غربی به‌تعداد 51 مورد و کمترین در جهت شمالی به‌تعداد 9 مورد به‌وقوع پیوسته است.