تاثیر تنش خشکی بر سیستم انتقال آوندی در سنبله گندم رقم بهار (M 79-7)

در این آزمایش تاثیر استرس خشکی بر سیستم انتقال آوندی در محور سنبله گندم رقم بهار مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با فاکتور تنش خشکی در دو سطح شاهد (بدون اعمال تنش خشکی) و تنش خشکی از مرحله ساقه دهی تا گلدهی کامل با 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه در سال زراعی 89-1388 انجام پذیرفت. در فواصل میانگره های طول محور سنبله، دستجات آوند مرکزی مورد مطالعه قرار گرفت و تعداد، اندازه و نحوه پراکنش آنها بررسی شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که در هر دو تیمار شاهد و تنش خشکی تعداد و سایز دستجات آوند مرکزی در طول محور سنبله از پایین به طرف بالای سنبله به طور منظم کاهش یافته به طوریکه بیشترین تعداد و اندازه این کاهش در بخش میانی بوده است. بررسی نمونه های تحت تنش نشان داد که تعداد و سایز آوندهای مرکزی دارای تعداد کمتری نسبت به حالت شاهد می باشد و این تفاوت احتمالا بعلت تنش خشکی اعمال شده می باشد. اندازه دستجات آوندی نیز در طول محور سنبله در هر دو تیمار با یک الگوی ویژه و منظمی کاهش پیدا کرد به طوری که بیشترین اندازه دستجات آوندی در قسمت میانی محور سنبله و سپس به ترتیب در قسمتهای پایینی و بالایی آن مشاهده گردید. همبستگی بین تعداد و وزن دانه ها با تعداد و اندازه دستجات آوندی مربوط به هر سنبلچه در طول محور سنبله مثبت بوده و سنبلچه های قسمت میانی محور سنبله با دارا بودن بیشترین میانگین وزن و تعداد دانه در هر دو تیمار دارای بیشترین تعداد و اندازه دستجات آوند مرکزی در مقایسه با قسمتهای دیگر محور سنبله بودند. ولی در سنبله های تحت تیمار تنش خشکی وزن و تعداد دانه کمتری در بخشهای مختلف سنبله نسبت به همان بخشهای نمونه های تیمار شاهد وجود دارد. بطوریکه نتایج این آزمایش بیانگر کاهش وزن و تعداد دانه ها در شرایط تنش خشکی به دلیل کاهش تعداد و سایز دستجات آوندی در طول محور سنبله بوده است.