تاثیر بکارگیری آموزش به شیوه گروه همتایان بر خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران

مقدمه:آموزش و یادگیری از همتایان یک مداخله آموزشی موثر برای دانشجویان علوم سلامت در محیط‌های بالینی است. یادگیری از طریق همتایان موقعیتی است که در آن افراد از گروه‌های اجتماعی یکسان که معلم حرفه‌ای نیستند به یادگیری کمک کرده و خود نیز توسط تدریس، می‌آموزند. هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر بکارگیری آموزش به شیوه گروه همتایان بر خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری در عرصه‌های منتخب دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران بوده است. روش کار:این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع مداخله- کنترل و با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. نمونه گیری از نوع سرشماری و شامل 150 نفر بود. این افراد بصورت تصادفی ساده به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شده و گروه کنترل با روش متداول(توسط مربی بالینی) و گروه مداخله توسط همتا (دانشجوی عرصه) آموزش بالینی را به مدت 3 هفته گذراندند. گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه ارزیابی خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری روانسنجی شده توسط چراغی و همکاران  با مقیاس لیکرت 4 گزینه‌ای  در 4 حیطه بود. پرسشنامه قبل و بعد از کارآموزی توسط تمامی دانشجویان تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح توصیفی (شاخص‌های گرایش مرکزی) و استنباطی (آزمون t مستقل، کای دو و آنالیز کوواریانس) استفاده شد. در این مطالعه  05/0p˂ معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته ها:یافته‌های توصیفی نشان می‌دهد با ریزش 9 نفر، در نهایت 141 دانشجوی پرستاری در دو گروه مداخله (68 دانشجو) و در گروه کنترل (73 دانشجو) شرکت داشتند. دانشجویان دو گروه از لحاظ سن، جنسیت و محل سکونت(بومی و غیر بومی) تفاوت معناداری نداشتند. نتایج مفروضه‌های کوواریانس نشان داد که با توجه به عدم تخطی از مفروضه خطی بودن، همگنی شیب رگرسیون مورد بررسی و همسانی واریانس داده‌های گروه‌های مورد بررسی، فرضیه پژوهشی مورد تایید قرار گرفت (00/0p˂ ) و آموزش به شیوه گروه همتایان بر افزایش خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری تاثیر داشته است. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد بکارگیری آموزش به شیوه گروه همتایان می‌تواند با افزایش حس خودکارآمدی بالینی در دانشجویان، در ارتقای ابعاد مراقبتی بیمار موثر باشد.