تأثیر گفتار درمانی بر نشانه‌های اضطراب و افسردگی در بیماران دچار اختلالات کارکردی صدا

هدف: اختلالات کارکردی صدا جزء شایع‌ترین اختلالات صدا است. علاوه بر درگیری صدا، بیماران نشانه ‌های روانشناختی از قبیل اضطراب و افسردگی را تجربه می ‌نمایند. موثرترین روش درمانی برای این گونه بیماران گفتاردرمانی است. هدف اصلی این تحقیق اثربخشی صدادرمانی بر وضعیت اضطراب و افسردگی بیماران دچار اختلالات کارکردی صدا بود. روش بررسی: 60 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان امیرالمومنین (ع) رشت در محدوده سنی 17 تا 65 سال با تشخیص اختلالات کارکردی صدا در کلینیک گفتاردرمانی بوسیله دو تست شاخص معلولیت صدا‌ (Voice Handicap Index; VHI) و مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (Hospital Anxiety and Depression Scale; HADS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. 36 بیمار با بالاترین نمره اضطراب و افسردگی انتخاب شدند و در غالب یک طرح شبه- ‌آزمایشی به طور تصادفی در دو گروه 18 نفر کنترل و 18 نفر آزمایش قرار گرفتند و پس از گفتاردرمانی هم از هردو گروه مجدداً هر دو تست VHI و مقیاس اضطراب و افسردگی گرفته شد. یافته ‌ها: گروه آزمایش پس از انجام مداخله، بهبودیِ معناداری در VHI و نشانه­ های اضطراب و افسردگی پیدا کردند‌(0/001>p). اما در گروه کنترل نمرات VHI به‌ طور معناداری کاهش یافت ‌(0/008=p) و نشانه ­های اضطراب ‌(0/222=p)‌ و افسردگی ‌(0/213=p) بدون تفاوت معنادار بود. به ‌علاوه پس از انجام مداخله، گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل دارای نمرات VHI بهتر و نشانه ­های اضطراب و افسردگی کمتر بود ‌(0/001>p) در حالی که این تفاوت ­ها در پیش ­آزمون معنادار نبود‌ (0/05 نتیجه‌گیری: گفتاردرمانی علاوه بر بهبود وضعیت صدا، نشانه ‌های اضطراب و افسردگی بیماران را تا حد قابل توجهی کاهش می ‌دهد. گفتاردرمانی با ارتقاء کیفیت صدای بیمار، باعث گسترده شدن تعاملات اجتماعی، عاطفی و شغلی فرد شده و کارکرد روانشناختی و عاطفی بیماران را پس از عبور از عوارض صدای معیوب، بهبود می ‌دهد.