تأثیر کود شیمیایی و بیولوژیک بر عملکرد، اجزای عملکرد، درصد روغن و پروتئین ارقام کنجد

برای بررسی اثر مقادیر مختلف کود شیمیایی نیتروژن (0، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و کود بیولوژیک نیتروکسین (عدم تلقیح و تلقیح بذور) بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم کنجد (Sesamum indicum L.) (دارب-14، جیرفت ویزدی) تحقیقی در سال زراعی 1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی یزد انجام گرفت. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا در آمد. صفات ارتفاع بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد شاخه­های فرعی، تعداد دانه در کپسول، وزن هزاردانه، عملکرد دانه، شاخص برداشت، درصد روغن، عملکرد روغن و درصد پروتئین اندازه­گیری شدند. نتایج نشان داد که  ارقام مختلف در تمامی صفات (به استثنای درصد روغن) با یکدیگر اختلاف معنی­دار دارند. کاربرد کود شیمیایی نیتروژن و کود بیولوژیک نیتروکسین نیز بر تمامی صفات به جز درصد روغن و شاخص برداشت تأثیر معنی­داری داشتند. بالاترین عملکرد دانه (4/1794کیلوگرم در هکتار) و بیشترین درصد پروتئین (48/22) در رقم داراب-14و کاربرد توأم نیتروژن(50 کیلوگرم در هکتار) وکود بیولوژیک به دست آمد. عملکرد دانه همبستگی معنی­داری با تعداد شاخه­های فرعی، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، درصد پروتئین و عملکرد روغن داشت. در کل نتایج نشان داد کاربرد کود بیولوژیک می­تواند تا حد زیادی در راستای کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژن مفید باشد.