تأثیر چهار هفته تمرین ورزشی داوطلبانه بر رفتار شبه‌افسردگی ناشی از استرس دوران کودکی و استرس اکسیداتیو موش‌های صحرایی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر چهار هفته دویدن اختیاری روی چرخ دوی گردان در دوران نوجوانی بر رفتار افسردگی و تأثیر آن بر میزان استرس اکسیداتیو در مخچه است. به همین منظور 24 سر موش نر به‌صورت تصادفی به سه گروه کنترل، جداشده از مادر (MS) و جداشده از مادر و دویدن اختیاری (MS+RW) تقسیم شدند. موش‌های گروه  MS و MS+RW از روز دوم پس از تولد تا روز چهاردهم به مدت 180 دقیقه از مادرشان جدا شدند. سپس آزمودنی‌ها به‌صورت چهارتایی تا روز بیست‌وهشتم در قفس نگهداری شدند. گروه MS+RW از روز بیست‌وهشتم به چرخ گردان به‌صورت 24 ساعت شبانه‌روز دسترسی داشت. در روز شصتم بعد از تولد رفتارهای افسردگی به‌وسیلۀ آزمون‌های FST، SPT، OPT، و Splash test ارزیابی شد. بیومارکر استرس اکسیداتیو که شامل میزان ROS میتوکندریایی در بافت مخچه بود نیز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد دویدن اختیاری به‌طور معنا‌داری رفتارهای شبه‌افسردگی ناشی از استرس جداسازی از مادر را خنثی کرد و استرس اکسیداتیو را کاهش داد. همچنین نتایج نشان داد دویدن اختیاری می‌تواند به‌عنوان روش درمانی غیردارویی برای اختلالات افسردگی مفید باشد.