تأثیر چهار هفته تمرین تناوبی شدید (HIT) بر برخی شاخص‌های هوازی و بی‌هوازی زنان تیم ملی بسکتبال ایران

تمرینات تناوبی شدید (HIT) رویکرد مؤثری در بهبود آمادگی در کوتاه‌مدت است. اثر این گونه تمرینات بر سازگاری‌های عملکردی، فیزیولوژیکی در ورزشکاران نخبه هنوز نامشخص است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر چهار هفته اجرای HIT بر برخی متغیرهای عملکردی و فیزیولوژیکی انجام گرفت. بدین منظور 14 نفر از بازیکنان داوطلب تیم ملی زنان بسکتبال ایران (با میانگین سن=24/3 ± 0/23 سال، وزن=50/8 ± 6/63 کیلوگرم و شاخص تودۀ بدنی= 15/3 ± 8/21 کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به گونۀ تصادفی به دو گروه تجربی (7n=) و کنترل (7n=) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرینات ،آزمودنی‌ها،1. آزمون فزاینده همراه با تجزیه‌و‌تحلیل گازهای تنفسی برای تعیین برخی از متغیرهای فیزیولوژیکی و 2. یک وهله آزمون وینگیت را برای تعیین حداکثر توان (PPO ) و میانگین توان (MPO) اجرا کردند. هر دو گروه، برنامۀ تمرین بسکتبال مشابهی را به مدت چهار هفته دنبال کردند، در‌حالی‌که گروه تجربی در کنار برنامۀ تمرین بسکتبال، پروتکل دویدن سرعتی بی‌هوازی (RAST) را به‌عنوان یک پروتکل HIT، دو جلسه در هفته اجرا کردند. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس (ANCOVA )، در سطح معناداری05/0p< و با نرم‌افزار Spss16، انجام گرفت. نتایج آزمون ANCOVA نشان داد گروه تجربی افزایش معناداری در VO2max(001/0p=)،vLT(011/0 p=)،vVO2max(001/0 p=) و حداکثر نبض اکسیژن (001/0p=) داشتند. اجرای HIT نیز موجب افزایش معنادار حداکثر توان (03/0p=) و میانگین توان (02/0p=) شد. یافته‌های حاضر نشان داد، برنامۀ تمرینات تناوبی شدید با دوره‌های استراحت کوتاه می‌تواند موجب افزایش اجرای هوازی و بی‌هوازی در کوتاه‌مدت شود.