تأثیر پرازوسین بر روی علائم کلینیکی اختلال استرس پس از سانحه جنگ

  هدف: این پژوهش میزان تأثیر پرازوسین بر روی علائم کلینیکی اختلال استرس پس از سانحه جنگ را در موارد مزمن این اختلال بررسی می‌کند.   مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مداخله‌ای تک‌گروهی از نوع قبل وپس از آزمون می‌باشد و نمونه‌گیری آن نیز به‌صورت تصادفی ساده بوده‌است و برروی 20 نفر از کسانی که در معرض حادثه جنگ قرارگرفته‌بودند تأثیر داروی پرازوسین که یک داروی آنتاگونیست آلفا یک آدرنرژیک است را برروی علائم اختلال استرس پس از سانحه مورد مطالعه قرارداده‌است، آزمودنی‌ها تحت درمان با روزانه 5 میلی‌گرم پرازوسین به مدت 6 هفته قرارگرفتند. قبل و پس از مداخله داروئی شدت علائم به‌طورکلی و در سه دسته علائم تجربه مجدد، اجتناب/کرختی و بیش برانگیختگی توسط چک‌لیست (PTSD ( PCL  اندازه‌گیری شد و نتایج توسط آزمون t زوجی تحلیل‌شد.   یافته‌ها: با مقایسه بین دو میانگین علائم تجربه مجدد پیش از مصرف و پس از مصرف دارو برابربا (2.45-) اختلاف معنی‌داری وجوددارد. (0.008= p) همچنین میانگین علائم اجتناب/کرختی پس از مصرف دارو نسبت به قبل از آن 2.4 کاهش یافت و این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (0.004= P) . بین دو میانگین بیش برانگیختگی پیش از مصرف و پس از مصرف دارو نیز اختلاف (3.05-) وجوددارد، که معنی‌داری می‌باشد (0.004= P) . همچنین با مقایسه میانگین شدت کلی علائم قبل و پس ازمداخله، 7.9 کاهش یافته‌بود،که این مقدار نیز از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد (0.002= P)   بحث: باتوجه به نتایج این پژوهش داروی پرازوسین 5 میلی‌گرم روزانه در سه قسمت منقسم می‌تواند شدت علائم کلی اختلال استرس پس از سانحه را و همچنین شدت هر سه دسته علائم تجربه مجدد، اجتناب/کرختی و بیش برانگیختگی را در مبتلایان به اختلال سانحه پس از جنگ کاهش‌دهد.