تأثیر ورمی کمپوست بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک اکوتیپ‌های سنبله‌ای کرکدار در گلخانه

به منظور بررسی تاثیر کود آلی ورمی­کمپوست بر وزن ریشه، وزن ساقه، طول ریشه، طول ساقه، میزان رنگیزه های فتوسنتزی و جذب عناصر غذایی نیتروژن، فسفر و پتاسیم گیاه دارویی سنبله­ای­کرکدار (Stachys pilifera L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور شامل کود آلی ورمی­کمپوست در چهار سطح (0، 5، 10 و 15 درصد وزنی) و اکوتیپ در چهار سطح (مارگون، لوداب، آب‌نهر کاکان و سپیدار)؛ در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1392-1391 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که گیاهان اکوتیپ لوداب و مارگون دارای بیشترین میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلروفیلb و گیاهان اکوتیپ سپیدار و آب‌نهر نیز دارای کمترین میزان این صفات بودند. تیمارهای 15 درصد و صفر درصد ورمی کمپوست نیز به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلروفیلb بودند که کاربرد ورمی کمپوست 15 درصد در صفات ذکر شده بترتیب باعث افزایش 43/71، 24/61، 33/33 و 75 درصد نسبت به شاهد گردید. بیشترین و کمترین میزان کلروفیل کل، کلروفیلa و کارتنوئید به ترتیب مربوط به اکوتیپ آب‌نهر و سپیدار با ورمی­کمپوست 15درصد و صفر درصد بود. در مجموع نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اکوتیپ­های مربوط به رویشگاه­های مناطق پست­تر نسبت به شرایط گلخانه سازگاری بهتری داشتند. همچنین نشان داده شد که کاربرد کود آلی ورمی­کمپوست در سطح 15درصد، دارای نقش قابل توجهی در بهبود خصوصیات مورفوفیزیولوژیک گیاه دارویی سنبله­ای­کرکدار بوده و می­توان از این کود آلی جهت ایجاد بستر کشت مناسب برای این گیاه استفاده نمود.