تأثیر هورمون‌های رشد و قارچ‌های میکوریزآربوسکولار بر عملکرد گیاه سیب‌زمینی، رقم آگریا

قارچ­های میکوریزی ازجمله ریزجاندارنی هستند که در تأمین فسفر، روی، مس و آب برای گیاه نقش دارند و هورمون‌های رشد نیز با گسترش ریشه­زایی باعث جذب بیشتر مواد غذایی و در نتیجه رشد گیاه می­شوند. به­منظور بررسی تأثیر هورمون‌های رشد گیاهی و قارچ­های میکوریزی بر عملکرد گیاه سیب­زمینی رقم آگریا یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در شرایط گلخانه به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد بررسی شامل نوع هورمون‌ رشد مصرفی در چهار سطح (شاهد، جیبرلیک­اسید، ایندول­­استیک­اسید و نفتالین­استیک­اسید) و نوع قارچ میکوریزا مصرفی در چهار سطح (شاهد، فونلیفورمیس­موسه‌آ، رایزوفاگوس­اینترارادیسز و مخلوط دو قارچ) بودند که هر فاکتور در سه تکرار اعمال گردید. هورمون­های رشد گیاهی با غلظت ۲۵ میلی­گرم در لیتر محلول­پاشی شدند و میزان مصرف محیط حاوی قارچ میکوریزا 10 گرم در هر جعبه کاشت بود. نتایج نشان دادند که بیش­ترین مقدار شاخص کلروفیل برگ و طول غده از تیمار قارچ فونلیفورمیس­موسه­آ هم­زمان با مصرف هورمون رشد نفتالین­استیک­اسید به­دست آمد که به­ترتیب برابر با 20/1 و 45/5 سانتی‌متر بود. بالاترین درصد ماده خشک، قطر ساقه و وزن ‌تر غده از تیمار حاوی مخلوط دو قارچ فونلیفورمیس­موسه‌آ، رایزوفاگوس اینترارادیسز و بدون مصرف هورمون رشد به­دست آمد که به­ترتیب برابر با 69/19 درصد، 93/12 میلی­متر و 78/98 گرم بود. بیش­ترین مقدار قطر غده از مصرف هورمون رشد جیبرلیک­اسید و بدون قارچ میکوریزا به­دست آمد که 46/12 سانتی­متر بود. بالاترین دانسیته غده از تیمار حاوی قارچ فونلیفورمیس موسه­آ همراه با مصرف هورمون رشد جیبرلیک­اسید به­دست آمد که برابر 50/1 گرم بر سانتی­متر مکعب بود. به­طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف هورمون رشد جیبرلیک­اسید و مخلوط دو قارچ فونلیفورمیس­موسه‌آ و رایزوفاگوس ­اینترارادیسز باعث بیش­ترین مقدار عملکرد سیب­زمینی رقم آگریا شد.