تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر غلظت هورمون‌های پپتیدهای دهلیزی و مغزی دانشجویان پسر

مقدمه: پپتیدهای ناتریورتیک از قلب ترشح می‌شود و تحقیقات نشان داده است که تمرینات ورزشی بر این پپتیدها تأثیر دارند. هدف این مطالعه تأثیر 8 هفته تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر پپتیدهای ناتریورتیک می‌باشد. روش ‌بررسی: تعداد 36 دانشجو با میانگین سنی(52/2±36/25) و شاخص توده بدنی (959/0±479/23) به‌طور تصادفی به 4 گروه: استقامتی ( 9 نفر)، مقاومتی ( 9 نفر)، ترکیبی( 9 نفر) و کنترل ( 9 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه : استقامتی، مقاومتی، ترکیبی به مدت 8 هفته و هر هفته 4 جلسه به تمرین پرداختند. گروه استقامتی در هر جلسه برنامه دویدن را به مدت 25 تا 40 دقیقه و شدت 65 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه (HRmax)، گروه مقاومتی باشدت 50 درصد یک تکرار بیشینه (1-RM) و گروه ترکیبی هر هفته 2 جلسه تمرین استقامتی و 2 جلسه تمرین مقاومتی انجام دادند. نمونه‌های خونی در قبل و 48 ساعت پس از آزمون جهت سنجش هورمون‌های ANP و NTproBNP از آزمودنی‌ها گرفته شد. از آزمون‌های t وابسته ، آنالیز واریانس یک‌راهه و تعقیبی LSD با استفاده از برنامه SPSS19 برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. (معناداری 0/05≥α ) نتایج: تمرین استقامتی اثر معنی داری بر کاهش ANP دارد (05/0≥p) با این وجود اثر معنی داری بر BNP ندارد (05/0≤p)؛ تمرین استقامتی نسبت به مقاومتی و ترکیبی اثر بیشتری بر کاهش ANP دارد همچنین تمرین مقاومتی و ترکیبی اثر معنی داری بر ANP و BNP ندارند (05/0≤p). نتیجه‌گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی نسبت به مقاومتی و ترکیبی اثر بهتری بر پپتیدهای ناتریورتیک دارد.