تأثیر میزان شاخص‌های پایداری افشاء شده بر کیفیت سود

پایداری شرکت، یک مفهوم مدیریتی جامع است که تداوم فعالیت شرکت را تضمین و از موفقیت‌های اقتصادی بلندمدت آن حمایت می‌نماید. با توجه به اهمیت مبحث پایداری در قرن حاضر، این پژوهش تلاش می‌کند تا به بررسی تأثیر میزان شاخص‌های پایداری افشاء شده بر کیفیت سود شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال‌های 1389 تا 1394 بپردازد. از آنجایی که در حال حاضر هیچگونه الزامات و مقررات اجباری در ایران در خصوص افشاء شاخص‌های پایداری وجود ندارد، سطح افشای این موارد در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بسیار پایین است. با این حال، داده‌های مورد نیاز پژوهش با بررسی گزارش‌های سالانة هیئت مدیره، صورت‌های مالی و سامانة شرکت‌های نمونه به دست آمد. نتایج به دست آمده از آزمون رگرسیون حداقل مربعات تعمیم یافته برآوردی تابلویی نشان داد که میزان شاخص‌های پایداری افشاء شده به صورت جامع تأثیر مثبت و معناداری بر کیفیت سود دارد؛ ولی از سه بعد پایداری موجود، شاخص‌های مرتبط با ابعاد اجتماعی و اقتصادی، دارای تأثیر منفی و معناداری بر کیفیت سود هستند، در حالی که بعد زیست محیطی دارای تأثیر مثبت و معناداری بر کیفیت سود است.