تأثیر مدیریت کود نیتروژن بر شاخص های رشد و صفات کمی سه هیبرید ذرت دانه ای در شاهرود

این تحقیق به منظور مطالعه اثر تقسیط کود نیتروژن بر شاخص‌های رشد و عملکرد سه هیبرید ذرت دانه‌ای در شاهرود اجرا شده است. آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 1386 به اجرا در آمده است. کرت‌های اصلی شامل سه هیبرید ذرت (دبل‌کراس370، سینگل‌کراس447 و سینگل‌کراس499) و کرت‌های فرعی شامل شش تیمار تقسیط کود نیتروژن (تیمار کودی اول (N1): 45 در شروع کاشت و 135 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار در هنگام گل‌دهی، (N2): شامل 90 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار در شروع کاشت و 90 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار هنگام گل‌دهی، (N3): به صورت 135 در شروع کاشت و 45 نیتروژن کیلوگرم/هکتار هنگام گل‌دهی، (N4): 45 در شروع کاشت، 5/67 سه هفته قبل از گل‌دهی و 5/67 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل‌دهی، (N5): 90 در هنگام کاشت، 45 سه هفته قبل از گل‌دهی و 45 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل‌دهی و (N6): شامل 135 در شروع کاشت، 5/22 سه هفته قبل از گل‌دهی و 5/22 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل‌دهی) بود. در مجموع در هر کرت 180 کیلوگرم نیتروژن خالص (392 کیلوگرم اوره در هکتار) استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهند که N4 و هیبرید 499 دارای بیشترین میزان وزن خشک کل (TDM) بوده‌اند. بیشترین میزان شاخص سطح برگ (LAI) در N4 و هیبرید 447 مشاهده شده و در N6 بالاترین میزان سرعت رشد محصول (CGR) و سرعت جذب خالص (NAR) به دست آمده است. در N3 بالاترین میزان سرعت رشد نسبی (RGR) حاصل شده است. تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که برهمکنش هیبرید- تیمارهای کودی در صفت‌های عملکرد دانه در هکتار، تعداد بلال در بوته و وزن بلال در بوته از خود تفاوت معنی‌داری نشان داد. بطور کلی در آب و هوای شاهرود استفاده از هیبرید 499 به همراه تیمارهای کودی اول و چهارم پیشنهاد می‌شود.