تأثیر مدیریت بهره وری سرمایه بر مدل های قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای با تاکید بر چرخه عمر

مفهوم بهره ­وری سرمایه به اندازه ­گیری توان مدیریت در استفاده بهینه از سرمایه به عنوان یکی از منابع مهم و محدود شرکت می ­پردازدو طبیعی است که سهام شرکت ­های با بهره ­وری سرمایۀ بالا، بازده بالاتری نیز داشته باشند و همچنین قدرت توضیح دهندگی مدل های ارائه شده جهت پیش­بینی بازده سهام با استفاده از بهره­ وری سرمایه افزایش یابد. هدف این مطالعه، بررسی چگونگی تأثیر بهره ­وری سرمایه بر قدرت توضیح دهندگی مدل های پیش­بینی بازده سهام و همچنین بررسی این تأثیر در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت ها است. نسبت سود عملیاتی به سرمایه ی سرمایه گذاری شدۀ شرکت(ROIC) به عنوان شاخص بهره­ وری سرمایه و از مدل های سه عاملی فاما و فرنچ (1993) و پنج عاملی فاما و فرنچ (2013) به عنوان مدل های پیش بینی بازده سهام و از روش جریان­ های نقدی دیکنسون(2011) جهت طبقه بندی چرخه عمرشرکت ها استفاده شده است. دورۀ مورد مطالعه، سال های 1384 الی 1394 است و نمونه ی انتخابی110 شرکت از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و با ویژگی های تعریف شده، می باشد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان می دهد که بهره ­وری سرمایه بر رابطه بین عامل بازار و رشد با صرف ریسک در تمام مراحل چرخه عمر تأثیر دارد ولی بر رابطه بین عامل اندازه با صرف ریسک فقط در مرحله بلوغ تأثیر معنادار دارد.