تأثیر محلول‌پاشی برگی برخی تنظیم‌کننده‌های رشد و نیتروژن بر شاخص‌های رشدی، عملکرد و کیفیت روغن گلرنگ بهاره

جهت ارزیابی تأثیرمحلول­پاشی مواد تنظیم­کننده­ رشد و نیتروژن بر شاخص­های رشدی، تولید و کیفیت روغن دو رقم گلرنگ بهاره، آزمایشی در ایستگاه تحقیقاتی خسروشاه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان‌­شرقی به‌صورت فاکتوریل بر پایه­ طرح بلوک‌­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1393 به‌اجرا در آمد. فاکتورهای موردمطالعه شامل تنظیم­کننده­ رشد اکسین، سیتوکنین و ترکیب تیماری اکسین+ سیتوکنین هر کدام با غلظت 1000 میلی‌گرم در لیتر و عدم مصرف هورمون­ها به‌عنوان تیمار شاهد، محلول­­­پاشی نیتروژن دو سطح (سه و شش در هزار) و دو رقم گلرنگ بهاره (صفه و گلدشت) بودند. نتایج نشان داد که در رقم صفه شاخص­های ارتفاع بوته (37 درصد)، تعداد دانه در طبق (39 درصد)، تعداد شاخه فرعی (9 درصد) و تعداد طبق در بوته (17 درصد) نسبت به رقم گلدشت افزایش نشان داد. درحالی‌که قطر طبق و وزن هزار دانه در رقم گلدشت به­ترتیب 15 و 47 درصد بیش‌تر از رقم صفه بود. بیش‌ترین عملکرد دانه 3205 کیلوگرم در هکتار در ترکیب تیماری محلول­پاشی اکسین و نیتروژن به‌صورت سه هزار به‌دست آمد که تفاوت معنی­داری با عدم مصرف هورمون و محلول­پاشی نیتروژن به­صورت شش در هزار در رقم صفه نداشت. بیش‌ترین مقدار اسید­های چرب اولئیک، پالمتیک و لینولنیک با کاربرد ترکیبی اکسین و سیتوکنین و محلول­پاشی سه و شش در هزار نیتروژن مشاهده شد. کاربرد جداگانه اکسین و سیتوکنین میزان لینولئیک و استئاریک را در گلرنگ بهاره در مقایسه با عدم مصرف هورمون افزایش داد که این افزایش در رقم صفه در مقایسه با گلدشت بیش‌تر بود. براساس نتیجه­گیری نهایی رقم صفه در مقایسه با رقم گلدشت از میزان رشد و عملکرد بیش‌تری برخوردار بود و هم‌چنین تأثیر­­پذیری مثبت رقم صفه در مقایسه با گلدشت در محلول‌پاشی هورمون­ها و نیتروژن بیش‌تر بود.