تأثیر شریان‌های ارتباطی در توسعۀ شهر نمونۀ موردی : محور هفت باغ علوی کرمان

عوامل طبیعی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی از مواردی هستند که شهر بسته به موقعیت، بر پایۀ هریک از آنها توسعه می‌یابد. شریان‌ها در شهرهای مدرن، استخوان‌بندی اصلی شهر را شکل داده و یکی از عوامل توسعۀ شهر به‌ حساب می‌آیند. با توجه به کم‌رنگ‌‌شدن مرز بین بافت شهر و حاشیه، شریان‌ها به محرک مهمی جهت توسعه تبدیل شده‌اند. این محورها در خارج از شهر بسته به موقعیت مکانی و زمانی به عناصری مهم برای شهر تبدیل می‌شوند که اهداف منظرین بسیاری را دنبال می‌کنند. مسئلۀ اساسی و مهم در این پژوهش، یافتن معیارهای ارزیابی موفق در محورهای ارتباطی توسعۀ شهری است. شهرهای مختلف ویژگی‌های شخصیتی متفاوتی با یکدیگر دارند، پس عوامل مؤثر در توسعۀ آنها نیز با یکدیگر فرق می‌کند. مطالعات انجام‌شده در شهر کرمان به عنوان نمونه‌ای که توسعۀ امروز آن در گرو محورهای ارتباطی است، این سؤال را طرح می‌کند که آیا محور هفت-باغ با توجه به معیارهای ارزیابی، برنامه‌ریزی مناسبی داشته است؟جایگاه این شریان در توسعۀ شهر و میزان موفقیت آن نیازمند ارزیابی‌هایی است که در این پروژه ابتدا از طریق بازدید میدانی و کتابخانه‌ای و سپس براساس مطابقت با معیارهای منظر شهری و توسعۀ پایدار و مقایسه با محور موفق صدرا در شهر شیراز انجام شده است. نتیجۀ حاصل از مطالعات و بررسی‌ها نشان می‌دهد که این محور نسبت به معیارهای اهداف منظر و توسعۀ شهری پایدار بی‎توجه بوده و در آینده نمی‌تواند توسعه‌ای موفق برای شهر کرمان رقم بزند. علاوه بر آن، تعمیم این معیارها در صورت عدم توجه به ویژگی‌های بستر و خصوصیات شهر نادرست است و این معیارها باید در کنار ویژگی‌های هویتی هر منطقه بررسی شوند.