تأثیر سرعت انقباض بر شاخص‌های منتخب آسیب عضلانی متعاقب تمرین اکسنتریک حاد آسیب‌زا: مطالعه مروری

زمینه و هدف: انقباض اکسنتریک یا برونگرا از لحاظ مکانیکی کارایی آن بیشتر بوده، اما استراتژی فعال‌سازی منحصربه‌فردی را به کار می‌گیرد که عضله را مستعد آسیب می‌کند. تارهای نوع II نسبت به تارهای نوع I جهت آسیب عضلانی مستعدترند؛ لذا به نظر می‌رسد سرعت انقباض در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف از این مطالعه مروری، بررسی تأثیر سرعت انقباض بر شاخص‌های منتخب آسیب عضلانی متعاقب تمرین اکسنتریک حاد آسیب‌زا بود. مواد و روش‌ها: با جستجوی مقالات مرتبط منتشرشده در بانک­های اطلاعاتی معتبر نظیر: PubMed، Springer، Elsevier، SID وScience Direct  با کلیدواژه‌های استاندارد و بر اساس معیارهای تحقیق، تعداد 16 مقاله (1980 تا 2015) به‌عنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شدند. نتایج: از مطالعات انجام‌شده، 10 مطالعه نشان‌دهنده افزایش آسیب متعاقب تمرین با سرعت انقباض بالا، 5 مطالعه نشان‌دهنده عدم تفاوت بین تمرین با سرعت بالا و پایین و یک مطالعه حاکی از افزایش آسیب متعاقب تمرین با سرعت انقباض پایین‌تر بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیقات انجام‌شده، به نظر می‌رسد میزان آسیب عضله با افزایش سرعت انقباض اکسنتریک، افزایش می‌یابد. بااین‌وجود با توجه به متفاوت بودن زمان تنشن در اکثر مطالعات انجام‌شده، تمرکز بر عضلات فلکسوری آرنج و متفاوت بودن نیم‌رخ آسیب عضلانی بین عضلات متفاوت، مطالعات انسانی و حیوانی بیشتری در سایر گروه‌های عضلانی برای تائید این موضوع که سرعت انجام تمرین اکسنتریک حاد تا چه میزان آسیب عضله را تحت تأثیر قرار می‌دهد، ضروری است.