تأثیر دو پروتکل تمرین مقاومتی بر پراکسیداسیون چربی و تغییرات ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام پلاسما در مردان سالم

اجرای فعالیت مقاومتی با افزایش فشار اکسیداتیو همراه است. با وجود این به‌طور کامل مشخص نیست که چگونه شدت تمرین مقاومتی بر سطوح استراحتی شاخص‌های فشار اکسیداتیو تأثیر می‌گذارد. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تمرین مقاومتی با شدت متوسط و زیاد بر فشار اکسیداتیو بود. 20 آزمودنی مرد (7/.±6/20سال، 06/0±74/1 متر و 4±1/71 کیلوگرم) داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به‌طور تصادفی در دو گروه مقاومتی با شدت زیاد و متوسط قرار گرفتند. قبل و بعد از برنامۀ تمرینات مقاومتی نمونه‌گیری از خون صورت گرفت و فعالیت آنزیم کراتین کیناز (CK)، غلظت مالون دی‌آلدئید (MDA) و ظرفیت آنتی‌اکسیدان پلاسما (TAC) اندازه‌گیری شد. برنامۀ تمرینی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام گرفت. گروه مقاومتی با شدت زیاد و متوسط تمرینات را به‌ترتیب با شدت90- 85 و70-65 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. مشاهده شد در تعامل گروه × زمان اجرای دو نوع تمرین مقاومتی بر کراتین کیناز، ظرفیت آنتی‌اکسیدان پلاسما و مالون دی‌آلدئید تفاوت معناداری ایجاد نکرد (05/0≤P ). با وجود این مقدار MDA بعد از دورۀ تمرینات در هر دو گروه به‌طور معناداری کاهش یافت (05/0≥P ). هرچند تغییرات معناداری نسبت به پیش‌آزمون در  CKو TAC دیده نشد (05/0≤P ). می‌توان گفت تمرین مقاومتی با شدت متوسط تا زیاد می‌تواند موجب کاهش غلظت مالون دی‌آلدئید شود و فشار اکسیداتیو را کاهش دهد. به‌نظر می‌رسد این مسئله مستقل از شدت تمرینات مقاومتی است.