تأثیر دوازده هفته تمرین در آب و خشکی بر نیتریک اکساید سرمی و شاخص‌های خطرزای قلبی زنان دیابتی دارای نارسایی قلبی

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین در آب و خشکی بر نیتریک اکساید سرمی و برخی شاخص‌های خطر قلبی زنان دیابتی مبتلا به نارسایی قلبی است. ازاین‌رو در طرح تحقیقی نیمه‌تجربی از بین زنان دیابتی 45 تا 65 ساله 40 نفر با میانگین و انحراف استاندارد شاخص تودۀ بدنی 15/2 ±33 و قند خون ناشتا بالای 125 به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند و در یکی از سه گروه تمرین در آب (16=n)، تمرین در خشکی (8=n) و گروه کنترل (16=n) قرار گرفتند. گروه تمرین در آب 3 جلسه در هفته به مدت 12 هفته تمرینات داخل آب را با شدت درک فشار 8-5 و گروه تمرین در خشکی فعالیت‌های هوازی و مقاومتی را با شدت مشابه به مدت 60 دقیقه اجرا کردند. گروه کنترل روند طبیعی فعالیت‌های روزمره را دنبال کردند. شاخص‌های دیابتی و خطرزای قلبی 48 ساعت قبل و بعد از تمرین از آزمودنی‌ها اخذ شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آنوای یکراهه، کروسکال والیس و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا‌داری 05/0=α استفاده شد. نتایج تحقیق افزایش معنا‌دار ALB (000/0=P) و  NO(006/0=P) و کاهش معنا‌دار  FBS(002/0=P) را در دو گروه تمرین در آب و خشکی نشان داد. در شاخص‌های TG (005/0=P)، LDL (016/0=P) تنها در گروه تمرین در آب کاهش معنا‌داری مشاهده شد. تحقیق حاضر نشان داد که انجام فعالیت‌های هوازی به‌ویژه در داخل آب به‌عنوان روش ایمن و مؤثر می‌تواند در بهبود عارضۀ بیماران مبتلا به دیابت تأثیرگذار باشد.