تأثیر دوازده هفته تمرینات یکپارچۀ حرکتی شناختی بر عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) سالمندان مبتلا به دمانس

  هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات یکپارچۀ حرکتی شناختی بر BDNF سالمندان مبتلا به دمانس بود. بدین منظور، 24 مرد سالمند مبتلا به دمانس (12 نفر گروه تجربی و 12 نفر گروه کنترل) به‌عنوان نمونۀ آماری تحقیق انتخاب شدند. برنامۀ تمرینی یک دورۀ دوازده هفته‌ای (هفته‌ای سه جلسه تمرین 45 دقیقه‌ای) تمرینات حرکتی شناختی بود که براساس رهنمودهای کالج آمریکایی طب ورزش (ACSM) اتخاذ شد. پیش و پس از انجام پروتکل تمرینی میزان BDNF و آزمون‌های عملکردی و شناختی ارزیابی شد. به‌منظور تحلیل آماری از آنالیز تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه‌های تکراری استفاده شد. یافته­های پژوهش نشان داد که 12 هفته برنامۀ تمرین حرکتی شناختی به افزایش سطوح BDNF (001/0=P)، بهبود نتایج آزمون رسیدن عملکردی (005/0=P)، آزمون بلند شدن و رفتن زمان‌دار (001/0=P)، آزمون تعادلی برگ (001/0=P) و آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (015/0P=)، در گروه فعال منجر شد. به‌طور کلی یافته‌های مطالعه نشان داد که تمرین یکپارچۀ حرکتی در آزمودنی‌های مبتلا به دمانس، سبب افزایش سطوح BNDF می‌شود که از نظر بالینی این یافته‌ها اهمیت آمادگی بدنی به‌عنوان یک عامل پیشگیری‌کننده از ابتلا به زوال عقل در آینده را تأیید می‌کند. همچنین این نوع فعالیت، روش تمرینی سودمندی جهت حفظ عملکرد حرکتی و کاهش سرعت کارکردهای ذهنی سالمندان است.