تأثیر درس هندسه کاربردی بر تواناییِ فضایی دانشجویان معماری بررسی میزان تأثیر روش‌های آموزشِ مرسومِ هندسه ترسیمی در معماری

با توجه به تأثیرگذاری افزایش توانایی فضایی دانشجویان بر درک فضاها و احجام، هدف این پژوهش بررسی میزان اثربخشی یکی از دروس پایه کارشناسی بر افزایش توانایی فضایی است. لذا پرسش اساسی این است که آیا تدریس هندسه کاربردی، با شیوۀ مرسوم می‌تواند به هدف اصلی تبیین شده در برنامه مصوب شورای عالی برنامه‌ریزی که همانا افزایش توانایی فضایی دانشجویان است، پاسخ گوید؟ برای پاسخ دادن به این پرسش، با مرور سابقه مطالعات مربوط به توانایی فضایی و تأثیر هندسه ترسیمی (به‌عنوان بخش اصلی درس هندسه کاربردی) بر آن، مفاهیم و نظریه‌های مرتبط گردآوری شد. برای تدقیق نتایج تحقیق، بر طبق دو زیرمجموعه توانایی فضایی دو آزمون انتخاب شد و این آزمون‌ها با استفاده از روش تحقیق شبه‌تجربی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه در دو دانشگاه با دو برنامه مختلف آموزشی برگزار و نتایج تحلیل گردید. نتایج آزمون‌ها نشان داد که نه تنها گذراندن درس هندسه کاربردی باعث افزایش توانایی فضایی دانشجویان نشده است، بلکه موجب کاهشی معنادار در هر دو گروه آزمون شده است. این در صورتی است که داده‌های گروه گواه افزایشی غیرمعنادار را نشان می‌دهد. یکی از علل احتمالی این نتایج را می‌توان تغییر استراتژی دانشجویان در حل مسائل فضایی دانست.