تأثیر خستگی عضلۀ چهارسر ران بر تعادل پویا هنگام راه رفتن

کنترل پوسچر، عبارت است از حفظ اندام‌ها و قسمت‌های مختلف بدن در راستای بیومکانیکی مناسب که به دو شکل ایستا و پویا وجود دارد. پوسچر پویا حالتی است که بدن و قسمت‌های مختلف آن هنگام راه رفتن و دویدن در حال حرکت‌اند. خستگی، یکی از عواملی است که کنترل پوسچر را تحت تأثیر قرار می‌دهد. خستگی عضلانی می‌تواند اطلاعات رسیده از منابع حسی به مغز را مختلف کند و تعادل را از بین ببرد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر خستگی عضل? چهارسر ران بر کنترل تعادل پویا هنگام راه رفتن بود. به‌این منظور 30 والیبالیست (15 مرد و 15 زن) (سن 12/4 ±46/22 سال، قد 9/5 ± 5/198 سانتی‌متر، وزن 74/9 ± 2/60 کیلوگرم) به‌عنوان نمونه در این تحقیق شرکت کردند. به‌منظور ایجاد خستگی ایزومتریک عضل? چهارسر ران از دستگاه دینامومتر دیجیتالی و برای ارزیابی تعادل و تعیین تغییرات جابه‌جایی و سرعت مرکز فشار به‌عنوان شاخص‌های تعادل قبل و بعد از ایجاد خستگی از دستگاه صفحه نیرو استفاده شد. داده‌ها از طریق آنوا تجزیه و تحلیل شد (05/0>P). نتایج نشان داد با اینکه جابه‌جایی مرکز فشار بر روی محورهای فرونتال و ساجیتال پس از اعمال خستگی نسبت به قبل از آن بیشتر شد، اما این اختلافات از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (05/0P). از یافته-های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که بین خستگی عضل? چهارسر ران و تغییرات جابه‌جایی و سرعت مرکز فشار در محورهای فرونتال و ساجیتال ارتباط زیادی وجود ندارد، بنابراین خستگی عضل? چهارسر ران تأثیری بر تعادل پویا هنگام راه رفتن نداشت.