تأثیر جفت‌شدگی ویژگی شخصیتی رقابت‌جویی و غیررقابت‌جویی و محیط تمرینی در تمرین مشاهده‌ای بر یادگیری پرتاب دارت

Authors

Abstract:

هدف از انجام این پژوهش، تعیین تأثیر جفت شدگی ویژگی شخصیتی رقابت‌جویی و غیررقابت‌جویی ومحیط تمرینی در تمرین مشاهده­ای بر اکتساب، یادداری و انتقال پرتاب دارت بود. تعداد 60 دانش‌آموز دختر مقطع متوسطه با دامنة سنی 12 تا 15 سال به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و براساس امتیاز کسب‌شده از پرسش‌نامة سوگیری ورزشی گیل و دیتر (1988) در چهار گروه رقابت‌جو و غیررقابت‌جو با تمرین مشاهده‌ای محیط رقابتی و نیز رقابت‌جو و غیررقابت‌جو با تمرین مشاهده‌ای محیط غیر رقابتی قرار گرفتند. پس از پیش‌آزمون، آزمودنی‌ها به‌مدت چهار هفته، هر هفته دو جلسه و در هرجلسه دو بار به مشاهدة محیط‌های موردنظر پرداختند.بلافاصله پس از اتمام دورة تمرین، از هر چهار گروه آزمون یادداری فوری و یک هفته پس از آن، آزمون یادداری تأخیری و انتقال گرفته شد. داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در مرحلة یادداری و انتقال، در محیط رقابتی و غیررقابتی تفاوت معناداری بین ورزشکاران گروه رقابت‌جو و غیررقابت‌جو وجود داشت و میانگین امتیاز پرتاب دارت در آزمودنی‌های با ویژگی شخصیتی همسان با محیط بیشتر بود. براساس دیدگاه تعاملی، وقتی سطح رقابت‌جویی افراد با سطح رقابت محیط تمرین در تعامل مثبت و صحیحی قرار می‌گیرد، بهترین سطح عملکرد را از خود نشان می‌دهند.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

تأثیر تمرین نروفیدبک با تأکید بر برتری دستی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت

 هدف از اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرین نروفیدبک با تأکید بر برتری دستی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. 39 دانشجوی دانشگاه شهید رجایی تهران (میانگین سنی: 57/2 ± 62/21 سال) به‌طور هدفمند در این پژوهش شرکت کردند. شرکت‏کنندگان پس از آموزش و مشاهدة فیلم مربوط به مهارت پرتاب دارت و اجرای پیش‌آزمون (10 کوشش) در یکی از گروه‏های نروفیدبک راست‌دست، نروفیدبک چپ‌دست، کنترل راست‌دست و کنترل چپ‌دست قرا...

full text

تأثیر ترکیب تمرین مشاهده‌ای، سایه‌زنی و فیزیکی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ترکیب تمرین مشاهده‌ای، سایه‌زنی و فیزیکی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. بدین‌منظور، 72 دانش‌آموز دختر دبیرستانی 17 تا 19سال به‌طور تصادفی در شش گروه 12 نفری (مشاهده‌ای، سایه‌زنی، فیزیکی، ترکیبی یک (مشاهده‌ای ـ فیزیکی)، ترکیبی دو (مشاهده‌ای ـ سایه‌زنی ـ فیزیکی) و کنترل) قرار گرفتند. پس از پیش‌آزمون، در مرحلۀ اکتساب هریک از گروه‌ها مهارت پرتاب دارت را براساس دستور...

full text

تاثیر کانون توجه در شرایط تمرین کم‌خطا و پرخطا بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب دارت

هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تعاملی نوع دستورالعمل کانون توجه و دو شیوه یادگیری (کم‌خطا و پرخطا) بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. این احتمال وجود دارد که با تغییر دشواری کارکردی تکلیف، نوع دستورالعمل کانون توجه اثر متفاوتی بر عملکرد داشته باشد. تعداد60 دانشجوی دختر به طور تصادفی در شش گروه درونی-کم‌خطا، بیرونی‌-کم‌خطا، کنترل-کم‌خطا، درونی-پرخطا، بیرونی-پرخطا و کنترل-پرخطا قرار گرفتند. گرو...

full text

تأثیر تمرین پر خطا و کم خطا بر یادگیری و انتقال مهارت پرتاب دارت نوجوانان دختر کم توان ذهنی

ایجاد شرایط مناسب و برنامه های خاص برای توسعه و بهبود مهارت‌های حرکتی در افراد دارای ناتوانی‌های حرکتی و شناختی از جمله اهداف تحقیقات علمی در حوزه رفتار حرکتی است. بنابراین، هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر دو برنامه تمرینی کم خطا و پر خطا بر مهارت پرتاب دارت در نوجوانان دختر دارای ناتوانی های ذهنی بوده است. 24 آزمودنی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و بر اساس نمرات پیش آزمون به دو گروه تق...

full text

جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت‌جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت‌جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی(پرتاب آزاد بسکتبال) بود. نمونه تحقیق،60 دانشجوی مرد (سن 5/1±76/21سال) بودند. ابتدا از پرسشنامة جهت‌گیری ورزشی (با ضریب پایایی90/0)، برای تشخیص افراد با خصیصة رقابت‌جویی و غیررقابت‌جویی استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه را بهرام و همکاران (1382) تایید کرده است. آزمودنی‌های هر گروه با ...

full text

تأثیر تمرین متغیر و ثابت بر عملکرد، یادداری و انتقال مهارت پرتاب دارت کودکان کم‌توان ذهنی

هدف: هدف این تحقیق، بررسی اثر تمرین ثابت و متغیر بر عملکرد، یادداری و انتقال مهارت حرکتی در افراد کم‌­توان ذهنی است. روش: در این مطالعه شبه تجربی، 23 نفر از پسران 8 تا 12 ساله کم­‌توان ذهنی بر اساس  هوش‌­بهر 70 - 50 به صورت تصادفی انتخاب شده و پس از یک جلسه تمرین و پیش آزمون، بر اساس امتیاز به دست آمده، سن و بهره هوشی در دو گروه (هر گروه برای یک نوع تمرین) همسان قرار گرفتند. این افراد به مدت 3 ...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 11  issue 35

pages  103- 116

publication date 2019-03-21

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023