تأثیر تمرین هوازی بر سطوح اینترلوکین 18 و پروتئین واکنش گر C در مردان سالمند

زمینه و هدف: روند رو به رشد جمعیت سالمندان، بی تحرکی و افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی از مشکلات جامعه امروز است. اینترلوکین 18 و پروتئین واکنش گر C (CRP) دو ریسک فاکتور قلبی- عروقی هستند که در سال های اخیر مطرح شده اند و به طور مستقل خطر آترواسکلروز را نشان می دهند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر 12 هفته تمرین هوازی بر سطح اینترلوکین 18 و پروتئین واکنش گر C مردان سالمند غیر ورزشکار انجام شد. روش بررسی: در این کار آزمایی بالینی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، 20 مرد سالمند غیر ورزشکار انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. 24 ساعت قبل از آغاز تمرینات، وزن و شاخص توده بدنی (BMI) آزمودنی ها اندازه گیری و نمونه خون جهت اندازه گیری اینترلوکین 18 و پروتئین واکنش گر C گرفته شد. گروه تجربی تمرین هوازی را با شدت 40 درصد ضربان قلب ذخیره آغاز و در طی 12 هفته به 75 درصد ضربان قلب ذخیره افزایش دادند. کلیه متغیرها با شرایط مشابه پس از 12 هفته مجدداً اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون های آماری t همبسته و t مستقل تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: انجام تمرین هوازی باعث کاهش معنی داری در سطح اینترلوکین 18 (01/0=P) در گروه هوازی شد. اما تأثیر معنی داری بر وزن (38/0=P)، BMI (07/0=P) و پروتئین واکنش گر C (09/0=P) نداشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه انجام تمرین هوازی موجب کاهش سطح اینترلوکین 18 و کاهش التهاب در مردان سالمند شد، بنابراین ممکن است انجام این گونه تمرینات در پیشگیری و کاهش آترواسکلروز در مردان سالمند غیر ورزشکار مفید باشد.