تأثیر تمرین ریتمیک بر حافظه و توجه کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر

مقدمه و هدف: افزایش عملکرد شناختی و حرکتی از اهداف مهم است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرین ریتمیک بر حافظه و توجه کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر بود. روش شناسی: این پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. به این منظور 20 کودک 7 تا 10 ساله از بین 600 دانش‌آموز مدارس ابتدایی شهر تبریز به صورت تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. آن‌ها در دو گروه تمرین ریتمیک و گروه کنترل بر اساس سن و بهره هوشی همتاسازی شدند. برنامه‌ به صورت 18 جلسه و هر هفته دو جلسه و هر جلسه 45 دقیقه انجام گرفت. قبل از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه پرسشنامۀ عصب روانشناختی کانرز 2004 توسط والدین آنان تکمیل شد. در این تحقیق از تی وابسته و مستقل با سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه تمرین ریتمیک پس از اتمام دوره مداخله در کارکرد حافظه (p= 0.002) و توجه (p= 0.001) با توجه به میانگین‌ها نسبت به گروه کنترل بهتر بود. نتیجه‌گیری: با توجه به برتری گروه تمرین ریتمیک در کارکرد حافظه و توجه، پیشنهاد می‌گردد حرکات ریتمیک در برنامۀ کلاس‌های تربیت بدنی، فوق برنامه و منزل استفاده شود.