تأثیر تمرینات هوازی بر عملکرد و ساختار قلب موش‌های نر دیابتی نژاد اسپراگ داولی

چکیده هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات هوازی بر عملکرد و ساختار قلب در موش‌های دیابتی از نژاد اسپراگ داولی است. روش: بدین منظور 88 راًس موش نر 2 ماهة نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 6±240 گرم به طور تصادفی به چهار گروه کنترل و غیر فعّال (تعداد 22، CS)، تمرین (تعداد22، T)، دیابت و غیر فعّال (تعداد22، DS)و دیابت و تمرین (تعداد 22، DT) تقسیم شدند. گروه T,DT مدّت 12 هفته، فعّالیّت ورزشی روی تردمیل داشتند که در هر هفته 5 جلسه تمرین طرّاحی شده بود. . هر جلسه تمرین شامل گرم کردن، دویدن و سرد کردن بود. شدّت تمرین از m/min15 شروع وتاm/min 25 ادامه می‌یافت. همچنین زمان از 20 دقیقه آغاز و به 60 دقیقه می‌رسید. نمونه‌گیری خونی در دو نوبت از ورید دمی (ابتدا و انتهای دورة تمرین) جهت مشخّص کردن سطوح گلوکز پلاسما، لیپوپروتئین پرچگال (HDL) و کلسترول انجام گرفت. قبل از شروع و در پایان دورة تمرین در هر چهار گروه بافت قلب برداشته و وزن قلب (HW)، وزن بطن چپ (LVW)، نسبت وزن قلب به وزن بدن (HW/BW) و نسبت وزن بطن به وزن قلب (LVW/HW)‌  اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون آنوا در سطح معناداری 05/0=α و در صورت معناداری از آزمون تعقیبی توکی بهره گرفته شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که تودۀ بطن چپ در گروههای دیابت فعّال و تمرین به ترتیب 21% و 50% افزایش داشت. همچنین در گروه‌های تمرینی و دیابت فعّال متغیّرهای کلسترول و گلوکز کاهش و متغیّرHDL افزایش معنادار پیداکرد (05/0>P). یافته‌های پژوهش نشان داد در تغییرات میانگین ضربان قلب، در بین گروه‌ها، تفاوت معنادار مشاهده می‌شود. نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته‌ها می‌توان اظهار داشت فعّالیّت ورزشی هوازی روی عملکرد و ساختار قلب بیماران دیابتی (افزایش حجم وضخامت دیوارة بطن چپ وکاهش ضربان قلب استراحتی) می‌تواند تأثیرات مثبتی بر جای بگذارد. با وجود افزایش فشار خون سیستولی در اثر دیابت، تمرینات ورزشی تا حدودی این افزایش را پایین می‌آورند هرچند تفاوت معناداری بین گروه‌ها در فشارخون میانگین مشاهده نشد.