تأثیر تمرینات تعادلی بر تعادل ایستا و پویای دانش‌آموزان دختر کم‌توان ذهنی

  کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی در مقایسه با کودکان عادی همسن خود از نظر آمادگی جسمانی از امتیاز کمتری برخوردارند. از آنجا که تمرینات تعادلی می‌تواند راهکاری برای حل این مشکل باشد، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات تعادلی بر تعادل ایستا و پویای دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی 32 دانش‌آموز دختر کم‌توان ذهنی شهر یزد در دو گروه 16 نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری تعادل از تست ستاره، لک‌لک و شارپند رومبرگ استفاده شد. پیش و پس از 8 هفته اجرای تمرینات تعادلی روی گروه تجربی از آزمودنی‌های هر دو گروه آزمون تعادل گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون T مستقل تجزیه‌وتحلیل شد.  یافته‌ها نشان داد که پس از اجرای تمرینات تعادلی، تعادل پویا و ایستا روی یک پا در گروه تجربی در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنا‌داری (05/0P≤) داشت. اما در تعادل ایستا روی هر دو پا در هیچ‌کدام از گروه‌ها بهبود معنا‌داری مشاهده نشد (05/0P≥). از یافته‌های این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که 8 هفته تمرینات تعادلی در بهبود تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم‌توان ذهنی مؤثر بوده است. بنابراین انجام چنین تمریناتی به‌عنوان بخشی از برنامۀ تربیت بدنی افراد کم‌توان ذهنی توصیه می‌شود.