تأثیر تقابل سنّت و تجدّد بر سینمای ایران در عصر پهلوی دوم(سال‌های 1332-1357ش)

سینمای ایران از 1332 تا 1357ش. با توجه به تغییرات و تحولات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در جامعه متحول شد. سایه­ی «فیلمفارسی» در این دوره بر سینما حاکم بود، اما فیلم­هایی هم در قالب سیاسی و اجتماعی تولید شدند. نسلی که در این دوره پرورش یافت، همراه با نوسازی­های اقتصادی و اجتماعی حکومت محمدرضا پهلوی است. نوسازی نامتوازن، تقسیم طبقاتی در شهرها و مهاجرت روستائیان به شهرها، در ذهنیت این نسل شکاف سنّت و مدرنیته را ایجاد کرد. سینمای ایران در این دوران، با تأثیرپذیری از فضای جامعه و مقوله تعارض و تقابل سنّت و مدرنیته، شاهد تحولاتی در زمینه فیلم­سازی، از شکوفایی عامه­پسند تا ابتذال و ورشکستگی است. در این پژوهش به­شیوه­ توصیفی- تحلیلی، روند تولید فیلم­های سینمایی در ایران و تغییر و تحولات آن و نیز پی­آمد واکنش تماشاگران بر سینما، در حکومت پهلوی دوم، سال­های 1332 تا 1357ش، بررسی می­شود. یافته­ی پژوهش نشان می­دهد که نوسازی­های نامتوازن دوران محمدرضاشاه باعث ایجاد شکاف جامعه با حکومت گردید. شکافی که در نسل تماشاگران این دوره میان سنّت و مدرنیته­ی ناشی از نوسازی اجتماعی و اقتصادی رخ داد، بر سینمای ایران و تولیدات آن نیز تأثیرگذار بود و سرانجام باعث ورشکستگی و بحران در سینما در سال­های منتهی به انقلاب اسلامی ­شد.