تأثیر برنامه آموزشی احیاء قلبی ریوی پایه به شیوه نقشه مفهومی بر یادگیری معنادار دانشجویان پرستاری آجا

مقدمه: امروزه روش‌های مختلفی در آموزش دانشجویان و کارکنان بالینی برای حفظ اطلاعات، دانش و مهارت‌های پزشکی وجود دارند که یکی از این روش‌های نوین، روش تدریس نقشه مفهومی است. هدف: این مطالعه به منظور تعیین تأثیر روش تدریس مبتنی بر نقشه مفهومی بر یادگیری معنی‌دار احیاء قلبی ریوی پایه در دانشجویان پرستاری انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی با مقایسه دو روش آموزش مبتنی بر نقشه مفهومی و سخنرانی بر میزان یادگیری معنی‌دار احیاء قلبی ریوی پایه در سال 1394 در دانشکده پرستاری آجا انجام گرفت. در این مطالعه 57 دانشجوی ترم اول پرستاری به صورت نمونه‌‌گیری در دسترس و به روش تصادفی ساده در دو گروه نقشه مفهومی (تعداد 28 نفر) و سخنرانی (29 نفر) وارد مطالعه شدند. پس از اجرای پیش‌آزمون، دانشجویان به مدت دو جلسه تئوری و یک جلسه عملی به صورت کار با مولاژ، به ترتیب تحت آموزش با روش نقشه مفهومی و سخنرانی قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از آموزش، اولین پس‌آزمون آگاهی طی اطلاع قبلی از دانشجویان گرفته شد و سپس پس‌آزمون آگاهی از نظر یادداری بدون اطلاع، یک هفته و چهار هفته بعد مجدداً انجام شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون‌های آماره دقیق فیشر، t مستقل، آماره آنوای اندازه‌های تکراری (RM ANOVA) انجام شد. یافته‌ها: بین مراحل قبل و بعد از آموزش در هر دو گروه، تفاوت آماری معناداری وجود داشت و میانگین نمرات آگاهی، در هر سه مرحله پس‌آزمون نسبت به قبل آموزش روند صعودی چشمگیری داشت (0/001‌P<)؛ اما با وجودی که مجموع نمرات سطح دانش در مراحل پس‌آزمون در گروه نقشه مفهومی نسبت به گروه سخنرانی بالاتر بود (0/05‌P<) ولی این تفاوت در سطوح بالاتر دانش از نظر آماری بین دو گروه معنی‌دار نبود (0/05‌P>) . بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه، بین روش تدریس مبتنی بر نقشه مفهومی و روش سخنرانی بر یادگیری معنی‌دار (سطوح بالاتر از دانش) احیاء قلبی ریوی پایه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.