تأثیر بدرفتاری روانشناختی دوران کودکی بر علائم وسواس در یک جمعیت غیربالینی: نقش میانجی‌گر مسئولیت‌پذیری و همجوشی شناختی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش بدرفتاری روانشناختی دوران کودکی با میانجی‌گری متغیر مسئولیت ‌پذیری و همجوشی شناختی در پیش‌بینی علائم وسواسی در جمعیت‌ غیربالینی بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی   و جمعیت مطالعه دانشجویان سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ دانشگاه شیراز بودند. تعداد ۳۰۶ نفر (۱۴۵ پسر و ۱۶۱ دختر) با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقیاس‌های بدرفتاری روانشناختی، همجوشی شناختی و پرسشنامه‌های نگرش مسئولیت‌پذیری و وسواسی - اجباری مادزلی جمع‌آوری شدند. داده های حاصل با روش‌ مدل معادلات ساختاری بررسی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد مسئولیت‌پذیری و همجوشی شناختی در رابطه‌ی میان مؤلفه‌های بدرفتاری روانشناختی (عدم پاسخ گویی از نظر هیجانی، طرد کردن / ترساندن، پرتوقع / انعطاف ناپذیر بودن) با علائم وسواسی به‌طور سهمی میانجی شده‌اند. همچنین، بین مؤلفه‌های بدرفتاری روانشناختی (عدم پاسخ گویی از نظر هیجانی، طرد کردن / ترساندن، پرتوقع / انعطاف ناپذیر بودن) با علائم وسواسی تأثیر مستقیم و معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: درمان­گران به منظور کاهش باورها و آیین‌های وسواسی باید از یک­سو تجربیات ناخوشایند دوران کودکی افراد مبتلا را بررسی و مورد ارزیابی قرار داده و از سوی دیگر ضمن چالش‌های شناختی و گذشته‌نگر به دنبال کاهش باورهای مسئولیت‌پذیری و همجوشی شناختی باشند.