تأثیر بازخورد معلم (نوشتاری و کلامی)در ارزشیابی‌های تکوینی بر خودکارآمدی و میزان استفاده از راهبردهای یادگیری خودتنظیم دانش‌آموزان دوره راهنمایی

هدف پژوهش بررسی تأثیر بازخورد معلم (نوشتاری و کلامی) در ارزشیابی‌های تکوینی بر خودکارآمدی و میزان استفاده از راهبردهای یادگیری خودتنظیم دانش‌آموزان بود. بدین منظور تعداد 66 دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به‌طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل قرار گرفتند.گروه‌ها عبارت بودند از‌گروه آزمایشی اول(دانش‌آموزانی که بعد از ارزشیابی‌های تکوینی بازخورد کتبی دریافت می‌کردند)‌، گروه آزمایشی دوم (دانش‌آموزانی که بعد از ارزشیابی‌های تکوینی بازخورد کلامی دریافت می‌کردند) و گروه کنترل. ابزارهای پژوهش؛ پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکس، خودکارآمدی عمومی شرر و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیم پنتریچ بودند. گروه‌های آزمایشی هر کدام به مدت 10 هفته بعد از ارزشیابی‌های تکوینی بر اساس مدل بازخورد اصلاحی باتلر و وین(1995) بازخورد دریافت کردند. در طی این دوره افراد گروه کنترل به روش سنّتی بازخورد دریافت کردند. یافته‌ها نشان داد که آموزش منجر به ارتقای بیش‌تر خودکارآمدی‌ و راهبردهای یادگیری خودتنظیم دانش‌آموزان گروه‌های آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. بنابراین، روش‌های ارائه بازخورد، اثربخش و آموزش‌پذیر هستند و کارآمدی یادگیرندگان را در حوزه‌های انگیزشی و تحصیلی و بهره‌گیری بهتر از راهبردهای یادگیری خودتنظیم‌ ارتقا می‌دهد.