تأثیر آموزش مهارت‌های فردی- اجتماعی بر خودباوری و مخاطره پذیری دانش‌آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه

سابقه و هدف: هدف پژوهش تآثیر آموزش مهارتهای فردی-اجتماعی بر خودباوری و مخاطره پذیری دانش‌آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه بود. طرح این پژوهش از نوع آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بوده است. مواد و روش ها: نمونه پژوهش متشکل از 60 دانش‌آموز است که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، شامل آزمون خودباوری پیرز- هاریس و مقیاس مخاطره پذیری نوجوانان ایرانی بوده است. گروه آزمایشی طی 9 جلسه 90 دقیقه‌ای، تحت آموزش مهارتهای فردی-اجتماعی قرار گرفتند، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. بعد از خاتمه جلسات درمانی و پس از دوره پیگیری 2 ماهه، مجدداً هر دو گروه ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ خودباوری و مخاطره پذیری تفاوت معنی‌داری وجود داشت (01/0>P). در گروه آزمایش، میزان خودباوری در مقایسه با پیش‌آزمون و گروه کنترل افزایش، اما میزان مخاطره پذیری کاهش یافته بود. این نتایج به طور معنی‌داری در دوره پیگیری تداوم داشت. نتیجه گیری: آموزش مهارت های فردی-اجتماعی بر خودباوری و مخاطره پذیری دانش‌آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه موثر بوده است.