تأثیر آموزش مهارت‏های زندگی بر سازگاری و کاهش تعلل‏ ورزی دانش‏آموزان دختر پایه اوّل مقطع متوسطه ناحیه 2 تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیرآموزش مهارت‌های زندگی برسازگاری و کاهش تعلل‌ورزی دانش‌آموزان دختر پایه اوّل متوسطه دوره دوّم ناحیه 2 تبریز می‌باشد. روش تحقیق این پژوهش نیمه‌ آزمایشی است. جامعه آماری، دانش‌آموزان دختر پایه اوّل متوسطه دوره دوّم ناحیه 2 شهر تبریز را که در سال تحصیلی 94-93 به تحصیل اشتغال داشتند و به تعداد 1024 نفر بودند، شامل می‌شود. حجم نمونه نیز 70 نفر دانش‌آموز از جامعه مذکور می‌باشد که برای انتخاب آن‌ها از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای استفاده شده است. این افراد به‌طور تصادفی به دو گروه 35 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه سازگاری دانش‌آموزان دبیرستانی سینها وسینک و پرسش‌نامه تعلل‌ورزی تاکمن استفاده شده است. با توجه به این‌که طرح پژوهش از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است، پس از انتخاب تصادفی  گروه‌های آزمایشی و کنترل، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت‌های زندگی) بر روی گروه آزمایش به مدت 10 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای (2 جلسه در هفته) اجرا گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی باعث افزایش انواع سازگاری (اعم از سازگاری کلّی، اجتماعی، عاطفی و آموزشی) وکاهش تعلل‌ورزی دانش‌آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است (05/0 P