تأثیر آموزش مهارت‌های برقراری ارتباط مؤثر به مادران کودکان دارای اتیسم بر جوّ عاطفی، سازش‌پذیری و انسجام خانواده

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباط مؤثر به والدین کودکان دارای اتیسم بر بهبود جوّ عاطفی، سازش‌پذیری و انسجام خانواده کودکان دارای این اختلال انجام شد. روش: روش این پژوهش از نوع شبه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. از میان مادران کودکان 4 تا 13 ساله دارای اتیسم از مرکز اتیسم تهران در سال تحصیلی 1394-1395، 24 نفر بر حسب شرایط ورود به پژوهش انتخاب و به شکل تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل جای‌دهی شدند. پس از انجام پیش‌آزمون به کمک پرسش‌نامه‌های جوّ عاطفی خانواده و سازش‌پذیری و انسجام خانواده، به گروه آزمایش طی 8 جلسه مهارت‌های ارتباط مؤثر آموزش داده شد. در پایان از هر دو گروه سپس‌آزمون به عمل آمد و داده‌های حاصل با آزمون تحلیل کوواریانس، تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های برقراری ارتباط مؤثر سبب بهبودی جوّ عاطفی و همچنین افزایش سازش‌پذیری خانواده (001/0 ≥ p) کودکان دارای اتیسم شده است. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های ارتباط مؤثر یک برنامه آموزشی کارآمد برای کمک به خانواده‌های کودکان دارای اتیسم است.