تأثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودکارآمدی بر سواد سلامت، خودکارآمدی عادات منظم خوردن و فعالیت منظم جسمی در دانش آموزان دختر 18-15 سال شهر چناران

مقدمه:خودکارآمدی یک پیشگویی کننده برای رفتارهای بهداشتی از جمله فعالیت جسمی و عادات خوردن است. سواد سلامت ظرفیت افراد برای کسب، پردازش و درک اطلاعات و خدمات بهداشتی پایه مورد نیاز برای تصمیم گیری های سلامتی می باشد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیرآموزش بر اساس نظریه خودکارآمدی بر سواد سلامت، خودکارآمدی عادات منظم خوردن و خودکارآمدی فعالیت منظم جسمی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم، می باشد. روش کاراین پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی بود که در آن 92 دانش آموز دختر 18-15 سال شهر چناران به روش نمونه گیری تصادفی ساده در دوگروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، سواد سلامت (NVS)، خودکارآمدی عادات منظم خوردن و فعالیت منظم جسمی بود. مداخله آموزشی درپنج جلسه آموزشی 40 دقیقه ای در گروه آزمون طراحی و اجرا شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی با نرم افزار spss انجام شد.یافته ها قبل از مداخله تفاوت معناداری بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر میانگین نمره سواد سلامت، خودکارآمدی عادات منظم خوردن و خودکارآمدی فعالیت منظم جسمی مشاهده نشد. اما بعد از مداخله، تفاوت آماری معناداری در نمره سواد سلامت) 001/0(p˂ ، خودکارآمدی عادات منظم خوردن) 001/0(p˂ و خودکارآمدی فعالیت منظم جسمی( 001/0(p˂ در گروه آزمون مشاهده شد.نتیجه گیری نتایج نشان داد که طراحی و اجرای مداخلات آموزشی مبتنی بر نظریه خودکارآمدی می تواند منجر به افزایش سواد سلامت، خودکارآمدی عادات منظم خوردن و خودکارآمدی فعالیت منظم جسمی دانش آموزان گردد.