تأثیر آموزش مؤلفه های سرمایه اجتماعی بر فعالیت شغلی اعضای هیأت علمی

سرمایه اجتماعی به عنوان منابع و پاداش­هایی که افراد از طریق روابط اجتماعی به دست می­آورند، در چند دهه گذشته مقبولیت گسترده­ای یافته است، ولی تحقیقات چندانی در ارتباط با تأثیر سرمایه اجتماعی بر فعالیت شغلی صورت نگرفته است. هدف از نگارش مقاله حاضر، بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر فعالیت شغلی اعضای هیأت علمی دانشگاه­های دولتی مستقر در تهران است. به این منظور با بهره­گیری از آرای صاحب­نظرانی مانند «پوتنام» و «کلمن» در ابتدا به سنجش میزان سرمایه اجتماعی در میان اعضای هیأت علمی این دانشگاه­ها پرداخته و سپس چگونگی رابطه و تأثیر آن بر فعالیت شغلی آنان بررسی شده است. در این زمینه مؤلفه­های سرمایه اجتماعی شامل کیفیت روابط (اعتمادورزی) و کمیت روابط (عضویت­های گروهی و انجمن و روابط همیارانه) مورد بررسی و سنجش قرار گرفته­اند. روش تحقیق از نوع همبستگی و به صورت پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل 160 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه­های دولتی مستقر در تهران در نیمه نخست سال 1388 می­باشد که از بین آنان با استفاده از فرمول کوکران، 120 نفر به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. شیوه جمع­آوری اطلاعات، پرسش­نامه بود. ضریب آلفای کرانباخ محاسبه شده برای پرسش­نامه به کار رفته در این تحقیق، برابر با 901/0 می­باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که سرمایه اجتماعی تأثیر مستقیم و معناداری بر ابعاد فعالیت شغلی اعضای هیأت علمی مورد مطالعه دارد و لذا فرضیات وجود رابطه میان سرمایه اجتماعی اعضای هیأت علمی و میزان فعالیت شغلی، کیفیت آموزش فعالیت و کیفیت پژوهش فعالیت مورد تأیید قرار گرفت.