تأثیر آموزش خوش‌بینی به روش قصه‌گویی بر افزایش میزان خوش‌بینی دانش‌آموزان

مقدمه: در چند سال اخیر، خوش‌بینی به عنوان یکی از مهمترین موضوعات روانشناسی مثبت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار گشته است؛ به گونه‌ای که می‌توان گفت که خوش‌بینی همانند سلاحی است که باعث سلامت‌روانی و جسمانی، رضایت از زندگی، بهبود عملکرد خانوادگی، تحصیلی، شغلی و اجتماعی می‌شود. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش خوش‌بینی به روش قصه‌گویی بر افزایش میزان خوش‌بینی دانش‌آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه‌ی شهر همدان بود. روش: روش مطالعه نیمه آزمایشی، به صورت پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه دبیرستانهای روزانه و دولتی شهر همدان و روش نمونه‌گیری از نوع خوشه‌ای چند مرحله‌ای بود. در چارچوب طرح آزمایشی، 48 نفر از دانش‌آموزان به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه 24 نفری(یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. در این پژوهش در مرحله پیش آزمون ، از پرسشنامه‌ی خوش‌بینی الری و فینچام(2000) استفاده شد و سپس طرح آزمایشی برای گروه آزمایش طی ده جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشی، از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد و داده‌ها با استفاده از آزمون T برای مقایسه دو گروه مستقل تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش خوش‌بینی به روش قصه‌گویی، در افزایش خوش‌بینی دانش‌آموزان مؤثر بوده است. نتیجه‌گیری: می‌توان گفت که با توجه به ظرفیتها و نیازهای ویژه‌ی کودکان و نوجوانان، لازم است که در امر آموزش و درمان این قشر، از روشهای جدیدی همچون قصه گویی بهره گرفته شود.