تأثیر آموزش امکان‌اندیشی بر خلاّقیّت دانش‌آموزان ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش امکان اندیشی(PT) بر خلاّقیّت و مؤلّفه‌های انعطاف‌پذیری و اصالت ‌تفکّر (2 مؤلّفه خلاّقیّت)دانش‌آموزان دختر سال سوم ابتدایی اجرا شد. روش نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری، تمامی دانش‌آموزان دختر پایه سوم ابتدایی را در بر داشت. نمونه پژوهش شامل 50 دانش‌آموز(20 نفر در گروه آزمایش و 30 نفر در گروه کنترل)بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای انتخاب شدند. برای ارزیابی خلاّقیّت دانش‌آموزان، از فرم‌های A و B آزمون تصویری خلاّقیّت تورنس به‌عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. دانش‌آموزان گروه آزمایش به مدت 11 جلسه، طی 5 هفته، در جلسات آموزش امکان‌اندیشی شرکت داشتند و به‌منظور تحلیل داده‌ها، روش آماری کوواریانس به کار برده شد. یافته‌ها حاکی از آن بود که در سطح 05/0‌P< تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل در پس‌آزمون در مؤلّفه‌های خلاّقیّت و انعطاف‌پذیری دیده نمی‌شد، اما رابطه آموزش امکان‌اندیشی و مؤلّفه اصالت در سطح 05/0‌P< معنادار بود. با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان اظهار داشت علاوه بر آموزش امکان‌اندیشی، متغیرهای دیگری نیز بر خلاّقیّت تأثیر داشته‌اند.