تأثیر آرامش‌آموزی در کاهش اضطراب و افسردگی مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی

هدف: داشتن فرزند کم­توان ذهنی، موجب استرس در محیط خانواده می­شود که تأثیر آن می­تواند به‌­صورت اضطراب و افسردگی در مادر متجلی شود. تحقیق حاضر، با هدف بررسی تأثیر آرامش­آموزی در کاهش اضطراب و افسردگی مادران دارای کودک کم­توان ذهنی انجام گرفت. روش: این تحقیق یک مطالعه نیمه­آزمایشی با طرح دو گروهی ناهمسان با پیش­آزمون و پس­آزمون است که در آن، ابتدا 20 نفر از مادرانی که قادر به شرکت مستمر در کلاسهای آرامش­آموزی بودند، به­عنوان گروه آزمایش و سپس 20 نفر از مادران از طریق همتاسازی با گروه آزمایش به لحاظ پارامترهایی مانند میزان اضطراب و افسردگی، سطح سواد، سطح تحصیلات، شدت کم­توانی ذهنی فرزند، به­عنوان گروه گواه انتخاب شدند. تمرینات گروهی آرامش­آموزی به­مدت دو ماه، سه روز در هفته، برای گروه آزمایش انجام گرفت. اطلاعات درباره اضطراب و افسردگی مادران هر دو گروه، به کمک پرسشنامه­های اضطراب بک و افسردگی بک-II در دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون، کسب شد. داده­ها با تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته­‌ها: نتایج تحلیلها نشان دادند که انجام تمرینات آرامش هم برای کاهش علایم اضطراب مادران (001/0P< ; 45، 1=df، 7/57=F) و هم برای کاهش علائم افسردگی مادران (001/0P< ; 45، 1=df، 2/51=F) مؤثر واقع شده است. نتیجه‌گیری: در کل این تحقیق نشان داد که تکنیک آرامش­آموزی کوتاه طراحی­شده در این آزمایش، توانست اضطراب و افسردگی مادران شرکت­کننده در این آزمایش را کاهش دهد.