تأثیرآموزش مدیریت ‌زمان بر خلاقیت در دانش‌آموزان ابتدایی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرآموزش مدیریت‌‌‌‌‌زمان برخلاقیت و مولفه‌های آن در دانش‌‌‌‌‌‌‌‌آموزان ابتدایی انجام شد. روش : روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح یش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آزمون-پس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعةآماری شامل همة دانش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آموزان دختر پایة ششم ابتدایی شهر سبزوار در سال‌تحصیلی 96-1395 بود. بدین منظور تعداد 40 نفر از دانش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آموزان دختر پایة ششم یکی از مدارس ‌شاهد با روش نمونه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری خوشه‌ای انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(20 نفر) و کنترل(20 نفر) قرار گرفتند. آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گاه از هر دو گروه پیش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آزمون به عمل آمد. گروه آزمایش برنامة آموزش مدیریت زمان را طی ده جلسه 60 دقیقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای دریافت نمود، در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد پس از اتمام جلسات آموزشی، از هر دو گروه پس‌‌‌‌‌‌‌آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه خلاقیت‌ عابدی (1363) بود. داده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها با استفاده از روش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس) تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش مدیریت زمان بر خلاقیت و مولفه‌‌‌‌‌‌‌های بسط و ابتکار گروه آزمایش تاثیر مثبت و معناداری داشته‌ است؛ ولی بر مولفه‌های انعطاف‌پذیری و سیالی موثر نبوده است. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج می‌توان گفت آموزش مدیریت زمان موجب افزایش خلاقیت می‌شود، لذا به معلمان پیشنهاد می‌شود به نقش آموزش مهارت‌های مدیریت زمان بر رشد خلاقیت آنان توجه شود.