تأثیرآموزش براساس تربیت‌بدنی رشدی بر اختلال کمبود توجه/بیش‌فعالی دانش‌آموزان

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر آموزش براساس تربیت‌بدنی رشدی بر سطوح اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی دانش‌آموزان بود. تعداد 40 دانش‌آموز پسر (هفت تا 10 سال) مبتلا به اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی، درقالب یک مطالعة نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون، از مدارس ابتدایی شهر گرگان در سال تحصیلی 95-1394 انتخاب شدند، به‌صورت تصادفی در دو گروه (تجربی و کنترل) جای گرفتند و در یک دورة سه ماهة آموزش براساس تربیت بدنی رشدی (دو جلسة یک‌ساعتی در هفته) شرکت کردند. مداخله شامل آموزش و تمرین مهارت‌های حرکتی بنیادی و مؤلفه‌های آمادگی جسمانی مطابق با استانداردهای تربیت‌بدنی رشدی برای رده سنی مربوط بود که درقالب بازی برای تأمین نیازهای جسمانی، شناختی و حرکتی گنجانده شد. سطوح اختلال با استفاده از فرم کوتاه مقیاس درجه‌بندی والدین کانرز و مصاحبه‌های تشخیصی اندازه‌گیری شدند و داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که پس از کنترل سطوح پیش‌آزمون، مشکلات سلوک، مشکلات اجتماعی، اضطراب- خجالتی، روان‌تنی و نمرة کلی اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی گروه تجربی، در پس‌آزمون به‌طور معناداری پایین‌تر از گروه کنترل قرار دارند. براساس یافته‌های پژوهش حاضر، یک دورة سه ماهة آموزش براساس تربیت‌بدنی رشدی در کاهش نشانگان اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی در دانش‌آموزان پسر اثربخش است و می‌تواند به‌عنوان یک مداخلة مناسب به‌‌کار گرفته شود.