بیان ژنهای خانواده CYP دخیل در سنتز سزامین در دانه ارقام مختلف کنجد (Sesamum indicum L)
Authors
Abstract:
کنجد (L. Sesamum indicum) با داشتن مقادیر زیاد آنتیاکسیدان و متابولیت ثانویه منبع تغذیهای مهمی در تامین و حفظ سلامت انسان است. اهمیت ویژه دانه کنجد بهدلیل وجود آنتیاکسیدان طبیعی مهمی به نام سزامین است. بهدلیل کاربرد این آنتیاکسیدانت در پیشگیری از بروز بیماریها بهخصوص سرطانها تلاشهای زیادی در راستای شناخت ییشتر ژنهای دخیل در مسیر بیوسنتز این ماده و افزایش سطح بیان ژنهای رمز کننده آنزیمهای مربوطه انجام شده است. در این مطالعه سطح بیان ژنهای کلیدیCYP81Q1 ،CYP81Q2 ،CYP81Q3 و C3H دخیل در بیوسنتز سزامین در دانه 10 رقم کنجد شامل رقم یکتا، زودرس فلسطینی، ناز تک شاخه، ناز چند شاخه، اولتان، جیرفت، دشتستان 5، دشتستان 2، ورامین و کرج 1 با روش QRT-PCR و ژن خانهدار 18S rRNA بررسی شد. براساس نتایج حاصله سطح بیان ژن CYP81Q1 در رقم زودرس فلسطینی پایین بوده و بعلت پایین بودن مقدار سزامین آن، این رقم را نمیتوان در مقایسه با سایر ارقام بهعنوان یک رقم روغنی مطلوب از نظر کیفییت معرفی کرد. رقم یکتا در بین ارقام بیشترین سطح بیان ژن CYP81Q1 را داشت و یکی از بهترین ارقام در تولید روغن از نظر کیفی و کمی است. ژن CYP81Q2 در رقم ناز چند شاخه بیشترین و ژن CYP81Q3 در رقم زودرس فلسطینی کمترین سطح بیان را داشتند. همچنین ارقام کرج 1، یکتا و دشتستان 5 بیشترین سطح بیان ژن C3H و اولتان کمترین سطح بیان را داشتند. ارقام کرج 1، یکتا و دشتستان 5 جزء ارقام تقریباً دیررس هستند. ارقام دیررس دارای روغن بیشتر و محتوای سزامین بالاتری در مقایسه با ارقام زودرس هستند.
similar resources
تاثیر نانوذرات کبالت روی بیان ژنهای دخیل در مسیر بیوسنتز سزامین در کنجد (Sesamum indicum L.)
هدف: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر غلظتهای مختلف نانوذرات کبالت بر میزان بیان ژنهای کلیدی دخیل در بیوسنتز سزامین شامل CYP81Q1، CYP81Q2، CYP81Q3 و C3H در کشت سوسپانسیون سلولی کنجد بود. مواد و روشها: ابتدا بهینهسازی سوسپانسیون سلولی کنجد انجام شد. برای این منظور از ریزنمونه هیپوکوتیل رقم کرج1، ساکارز، 6/0 میلیگرم در لیتر BAP و 3 میلیگرم در لیتر NAA استفاده شد. الیسیتور نانوکبالت با غلظتهای...
full textتاثیر نانوذرات کبالت روی بیان ژن های دخیل در مسیر بیوسنتز سزامین در کنجد (sesamum indicum l.)
هدف: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر غلظت های مختلف نانوذرات کبالت بر میزان بیان ژن های کلیدی دخیل در بیوسنتز سزامین شامل cyp81q1، cyp81q2، cyp81q3 و c3h در کشت سوسپانسیون سلولی کنجد بود. مواد و روش ها: ابتدا بهینه سازی سوسپانسیون سلولی کنجد انجام شد. برای این منظور از ریزنمونه هیپوکوتیل رقم کرج1، ساکارز، 6/0 میلی گرم در لیتر bap و 3 میلی گرم در لیتر naa استفاده شد. الیسیتور نانوکبالت با غلظت های ...
full textتأثیر کود نانو در سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد دانه و روغن کنجد(Sesamum indicum L.)
به منظور ارزیابی اثر کود نانو و نیتروژن بر گیاه کنجد آزمایشی در مرکز تحقیقات کهنوج بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل کود نانو] شاهد (بدون کود)، 1، 2 و 3 در هزار) [و سطوح مختلف کود نیتروژن (0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته، تعداد کپسول و عملکرد بیولوژیک از تیمار مصرف 150 کیلوگر...
full textتأثیر کود نانو در سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد دانه و روغن کنجد(Sesamum indicum L.)
به منظور ارزیابی اثر کود نانو و نیتروژن بر گیاه کنجد آزمایشی در مرکز تحقیقات کهنوج بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل کود نانو] شاهد (بدون کود)، 1، 2 و 3 در هزار) [و سطوح مختلف کود نیتروژن (0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته، تعداد کپسول و عملکرد بیولوژیک از تیمار مصرف 150 کیلوگر...
full textتأثیر کود نانو در سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد دانه و روغن کنجد(Sesamum indicum L.)
به منظور ارزیابی اثر کود نانو و نیتروژن بر گیاه کنجد آزمایشی در مرکز تحقیقات کهنوج بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل کود نانو] شاهد (بدون کود)، 1، 2 و 3 در هزار) [و سطوح مختلف کود نیتروژن (0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته، تعداد کپسول و عملکرد بیولوژیک از تیمار مصرف 150 کیلوگر...
full textMy Resources
Journal title
volume 5 issue 12
pages 11- 23
publication date 2016-03-19
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023