به دنبال هویت درمعماری جدید گرجستان (نمونه : تفلیس)

به دنبال الگوی  کمونیستی حاکم بر فضاهای شهری در دوره پیش از استقلال گرجستان، منظر شهری و معماری بناها نیز تحت تأثیر اندیشه‌های سوسیالیستی قرار گرفت .اگرچه ساختار کلی شهرهای امروز گرجستان چهره کلی همان الگو را دنبال کرده، اما در سال‌های پس از استقلال و جدایی از بلوک شرق، با افزایش ارتباطات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی با غرب، هم‌راستا با میل به جهانی‌شدن و تلاش برای جذب بیشتر گردشگر، این تغییر را شدت بخشیده است. در سال‌های اخیر، اتخاذ دو رویکرد "سنت‌گرایی" و "غرب‌گرایی" رویکردهای غالب در معماری و شهرسازی کشور گرجستان هستند. رویکرد اول بازگشت به فرم‌های سنتی و مؤلفه‌های حاکم بر آن است که در معماری، منظر و طراحی شهرها، به ویژه در شهرهای جدید دیده می‌شود. در این رویکرد، الگوهای کلاسیک غربی با استفاده از مصالح سنگی و جزئیات زیاد در نمای بناهایی با کاربری‌های گوناگون اجرا شده است. رویکرد دوم، ساخت بناهای فرم‌گرا و استفاده از عناصر شهری مدرن برای ایجاد هویتی نو و جذب گردشگر است. این بناهای دستوری، فارغ از ارزش‌های زیباشناسانه بومی و بدون توجه به زمینه فرهنگی و اجتماعی، به عنوان کانون‌ توجه بصری در شهرها‌ی فای  نقش می‌‌کنند. هرچند می‌توان رویکرد سنت‌گرا در معماری بناها و فضاهای شهری را تلاشی در راستای هویت‌مند کردن منظر شهرهای منطقه قلمداد کرد، اما این رویکرد در حد تقلید از معماری گذشته غربی و گرته‌برداری فرمال تقلیل یافته است. رویکرد  دوم نیز با اهداف اقتصادی و رقابت با کشورهای غربی بدون توجه به ویژگی‌های فرهنگی، عملکردی، جغرافیایی و تاریخی این منطقه، تنها به ایجاد چهره‌‌ای آشفته و التقاطی از شهر منجر شده است. فصل مشترک و معضل هر دو رویکرد جاری، بی‌‌توجهی به مسئله هویت و ابعاد هویتی معماری آینده قفقاز است. هویت به معنای تداوم یک فرهنگ در طول تاریخ یک ملت، در هر دو رویکرد به فراموشی سپرده شده است؛ در رویکرد اول با نگاه فرمال به سنت و تاریخ و در نگاه دوم با شیفتگی و تقلید محض از معماری غرب. ادامه پیداکردن این روند بدون شک به شهرهای بی‌هویتی می‌انجامد که در جستجوی گمشده‌‌ای در تاریخ یا نایافته‌ای در غرب سرگردانند.