بهینه‏ سازی الگوی کشت در جهت حفظ و پایداری محیط ‏زیست در منطقۀ الموت غربی (رهیافتی از برنامه‏ ریزی آرمانی اولویتی)

امروزه روش‏هایی که برای تعیین الگوی بهینۀ کشت محصولات زراعی به کار می‏روند اغلب در راستای افزایش رفاه کشاورزان و حداکثر‏سازی سود آن‏ها گام برمی‏دارند. درحالی‏که‌ غفلت از آثار مخرب زیست‏محیطی می‏تواند پیامدهای سوء و معضلات فراوانی برای نسل‏های آیندۀ بشری به وجود آورد. بنابراین، انتخاب روشی که بتواند به حفظ محیط ‏زیست کمک کند و اهداف متعدد مدیران را برای دستیابی به الگوهای مناسب کشت در یک مدل بگنجاند ضروری و درخور اهمیت است. به همین منظور، در این پژوهش برای دستیابی به اهداف همه‏جانبۀ فوق‌ به‌ویژه تعیین الگوی کشت مناسب در بخش رودبار الموت غربی استان قزوین و همچنین کاهش آلودگی آب‏های حوضۀ رودخانۀ شاهرود که ناشی از مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی است، از مدل برنامه‏ریزی آرمانی اولویتی استفاده شد. داده‏های این پژوهش از طریق همکاری با کشاورزان نمونۀ این بخش، مطالعات میدانی، پرسشنامه، سالنامۀ آماری 1389 و همچنین آمار منتشر‏شدۀ سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین گردآوری و برای تجزیه و تحلیل داده‏ها و حل مدل پیشنهادی از نرم‏افزار Excel استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که الگوی فعلی کشت در این بخش بهینه نیست و نهاده‏های تولیدی به‌صورت غیر‏کارآمد‌ استفاده می‌شوند. بنابراین، با استفاده از مدل پیشنهادی مذکور می‏توان علاوه بر انتخاب الگوی مناسب و استفادۀ بهینه از منابع منطقه، در راستای افزایش درآمد کشاورزان و کاهش تخریب محیط‏ زیست گام‏های مؤثری برداشت.