بهینه‌سازی مسیر‌ هاد‌ی‌های انتقال در محفظه فلزی تجهیزات الکتریکی مبتنی بر سازگاری الکترومغناطیسی با استفاده از روش تصمیم‌گیری چند معیاره مطالعه موردی: سیستم تزریق جریان 25 کیلو آمپر

مسیریابی بهینه هادی های انتقال در یک محفظه شامل تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی در راستای کارکرد صحیح و بدون اختلال سیستم به عنوان یک مبحث پیچیده مطرح است. میدان‌های تداخلی ناشی از جریان‌های بالای برخی از تجهیزات درون محفظه و عملیات کلیدزنی، ولتاژ هادی های انتقال را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد. این ناسازگاری الکترومغناطیسی عملکرد نادرست ادوات فرمان و اندازه‌گیری را به دنبال خواهد داشت. در حالت معمول ارائه مسیر بهینه هادی‌های انتقال تنها شامل برقراری توازن بین دو پارامتر قیمت و افت ولتاژ است. حال آنکه بحث سازگاری الکترومغناطیسی پارامتر سومی را در بهینه‌سازی مسیر مطرح ساخته و در نتیجه یافتن بهترین حالت از لحاظ نوع هادی (ساده- شیلددار)، مدهای تفاضلی و مشترک (سیم‌های مجازی و یا موجود) و کاندویت (گسسته- پیوسته) مسأله جدیدی را به میان می‌آورد که با این دقت و کیفیت تاکنون به آن پرداخته نشده است. در ضمن استفاده از کاندویت انتخاب چند گانه‌ای از مسیرها را پیش روی می‌گذارد که خود بهبود دو پارامتر اساسی دیگر یعنی قیمت و افت ولتاژ را در بر داشته و نقطه عطف این تحقیق محسوب می‌شود. در این مقاله رویکرد ساخت یافته سازگاری الکترومغناطیسی به منظور انتخاب مسیر بهینه هادی های انتقال با به کارگیری فرآیند تصمیم گیری سلسله مراتبی در یک محفظه فلزی ارائه می شود. روش ارائه شده برای سیستم آزمایشگاهی تزریق جریان مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته است.